repertuar

wczoraj
dzisiaj
jutro
PWŚCPSN
loading

dzisiaj

 
0
strona główna

kup bilet

Ostatni seans filmu odbył się 23 maja 2015.

Pierre Henry i "Człowiek z kamerą"

czas: 66’
pokaz filmu z muzyką na żywo

Etienne Bultingaire - projekcja dźwięku

Człowiek z kamerą (reż. Dżiga Wiertow, ZSRR 1929 / 66’)

Muzyka: Pierre Henry (1993) Skomponowana na festiwal Cinémémoire, Theatre de la Ville, Paryż

Realizacja muzyki: Studio SON/RE (1993)

Będzie to muzyczno-filmowy wieczór, w pełni odpowiadający przewodniemu hasłu tegorocznej edycji festiwalu - Elektro-Vision, a zarazem hołd dla dwudziestowiecznej awangardy. Zobaczymy pełną wersję filmu "Człowiek z kamerą" Dżigi Wiertowa z 1929 roku - jednego z najważniejszych dzieł wczesnego kina eksperymentalnego. Ten nowatorski, niemy dokument z życia wielkich miast jest wyjątkowo lubiany przez współczesnych kompozytorów i wykonawców muzyki elektronicznej: inspirowaną filmem Wiertowa muzykę stworzyli m.in. Michael Nyman czy The Cinematic Orchestra. We Wrocławiu obrazom "człowieka z kamerą" towarzyszyć będzie ścieżka dźwiękowa skomponowana w 1993 roku przez Pierre'a Henry'ego, współtwórcę muzyki elektroakustycznej, wielkiego innowatora dwudziestowiecznej muzyki współczesnej. Za projekcję dźwięku odpowiadać będzie Etienne Bultingaire.

"Kino-glaz… Kino-oko". Oczywistym jest, że Dżiga Wiertow szukał prawdy w stanie czystym. Chciał uchwycić życie jako stan improwizacji. Dla mnie również dźwięk jest spontaniczny i przetwarzające go manipulowanie nic nie zmienia. Często utrwalam zdarzenia dźwiekowe w ich całkowitym aspekcie naturalnym (Wariacje na drzwi i westchnienie). Moja muzyka chce być obiektywna. Biorę się za świat dźwięków w sposób widoczny, jawny. Ucho gra rolę oka. Oko, czasem surrealistyczne, znajduje i analizuje. Nowa rzeczywistość dźwięków.

Człowiek z kamerą jest wspaniałą rozprawą na temat języka filmowego. Muzyka (dźwięk) stanowi treść, spis formalny i poetycki do filmu bez napisów. Jest to próba "muzyki wizualnej". Wizja miasta samego w sobie, przedstawienie całego dnia, w ciągu którego jednak jedynie kilka momentów stanowi punkty odniesienia, przez co stają się tematami przewodnimi. Oto główne elementy tego filmu: działanie operatora kamery, życie ludzi, ruchy obiektywu, film w filmie. To spektakl śmieszny i liryczny, muzyka poza zdarzeniem, poza sytuacja dramatyczną. Bliska intensywność, podobny ton, alchemia związków. Początek w ciszy, zerwanie, zderzenie elementów prawie symultanicznych, opowieści przeczące sobie, a także pleonazmy.

Ta "rozprawa o świecie", ten montaż idei wydaje się być poszarpany, przemielony, niespójny, przerywany.

Dlatego zdecydowałem się stworzyć muzykę "antypartyturową", muzykę dekoracyjną, harmonijną.

Linearność rytuału - dźwięki zdublowane, przekomponowane, zwielokrotnione, dźwięki dodatkowe. Wzbogacenie, zubożenie: dynamika wielowarstwowości. Poszukiwania synchronu.

Logiczna gra z realnością. W warstwie dźwiękowej nie ma głosów, jest niewiele hałasów i szumów, gra na instrumentach, uderzanie w instrumenty, powtarzanie, pulsacje słodkie lub drżące, wina, sitar, metalowe narzędzia rzeźbiarza, stukanie tysiąca metronomów. Analogie i tożsamość dźwięków. Sztuczność i wariacje.

Pierre Henry

Polub nas

Bądź na bieżąco, dołącz do newslettera!