Próba wyrwania się ze spirali domowej przemocy w obiektywie Wojciecha Staronia. Mały Matias po powrocie ze szkoły znajduje swoją matkę w kałuży krwi. Laurze udaje się przeżyć, ale po wyjściu ze szpitala wie już, że ani ona, ani jej ośmioletni syn nie wrócą do agresywnego ojca rodziny. Rozpoczynają wędrówkę w poszukiwaniu azylu, który pozwoli im rozpocząć nowe, wolne od ciągłego strachu życie.
Film Lermana traktuje problem przemocy z rozwagą. Próżno szukać w nim brutalnych scen, które miałyby wstrząsnąć widzem. Postać ojca pozostaje niewidoczna. Oko widza ma być zwrócone w stronę chłopca, jego matki i łączącej ich więzi. Choć przemierzają wspólnie tę samą drogę, w końcu stają na rozdrożu i każde z nich skręca w swoją stronę. Spotykają się na mecie, świadomi tego, czego nie próbowali lub nie chcieli dostrzec, pogodzeni z nową sytuacją i wreszcie wolni.
novela.pl