Idol to nostalgiczny hołd, oszałamiający spektakl opowiadający o wzlocie i upadku glam rocka. Glam był nie tylko ekscesem estetycznym, ale i rewolucją w postrzeganiu płci i seksualności, zacierał granice między tym, co kobiece i męskie, hetero i homoseksualne. Haynes, opierając się na biografiach ikon glamu – przede wszystkim Davida Bowiego, Iggy'ego Popa – zbudował biografię fikcyjnych gwiazd, Briana Slade'a i Curta Wilda. Powstała migotliwa, kolażowa, pełna tęsknoty synteza glamu, nasycona odniesieniami literackimi, filmowymi i kulturowymi. Odwołuje się i do Oscara Wilde'a, i Obywatela Kane'a Wellesa, i Kurta Cobaina. Idol to także obłędna muzyczna uczta, łącząca ikony lat 70. i muzyków z lat 90. (Thom Yorke, Thurston Moore, Brian Molko) powracających do tamtej niezwykłej epoki.