Eliza odwiedza swojego niedomagającego ojca, który mieszka na równinie kastylijskiej z dala od zgiełku. To pierwsze spotkanie po 9 latach rozłąki. Luis jest pisarzem, pisze powieść, której narratorką jest jego córka. Jej wizyta niespodziewanie przedłuża się. Tkwiąca w kryzysie małżeńskim, Eliza szuka wspólnego języka z ojcem, bliskości, chce się dowiedzieć, dlaczego przed laty opuścił jej matkę. Saurę interesuje tu przede wszystkim mechanizm wspominania, a zwłaszcza przenikania się dwóch światów: realnego i nierealnego. Ten drugi może być snem, marzeniem, wspomnieniem albo fikcją literacką - trwale jednak determinuje postępowanie bohaterów.