Powódź rzeki Missisipi w 1927 roku była największym tego rodzaju nieszczęściem w historii Stanów Zjednoczonych, jednym z głównych powodów masowych migracji Afroamerykanów z rolniczego południa do miast na północy. Bill Morrison, wykorzystując w charakterystyczny dla siebie sposób archiwalne materiały i zniszczone kroniki, tworzy poetycki obraz życia w czasie katastrofy. Dachy domów wystają z wody jak wysepki, czarnoskórzy więźniowie w pasiakach umacniają wały, a po zalanych polach bawełny leniwie suną łodzie z racjami żywności. Stroną muzyczną projektu zajął się Bill Frisell, łącząc łągodny, elegijny jazz z wpływami country czy korzennego bluesa z delty Missisipi. Obrazy i dźwięki uzupełniają się wzajemnie, tworząc gęstą filmową tkankę pełną smutnego piękna.
Urodził się w 1965 roku w Chicago, zaczynał pracę w nowojorskim teatrze awangardowym Ridge Theater jako autor wizualizacji. W swoich filmach wykorzystuje głównie technikę found footage. Jego pełnometrażowy debiut Decasia (2002) wymieniany bywa jako jedno z najważniejszych dzieł eksperymentalnych ostatniego dziesięciolecia. Często współpracuje z muzykami, wizualizując ich muzykę na żywo. Jego prace pokazywane są na festiwalach, w galeriach, muzeach i halach koncertowych. Iskra Boża powstała jako wspólny audiowizualny performance Billa Morrisona i jazzmana Dave’a Douglasa, w ramach programu Stanford Lively Arts.
1990 The Night Highway (anim., kr. m. / short)
1997 The Film of Her
2002 Trinity (kr. m. / short)
2002 Decasia (dok. / doc.)
2003 The Mesmerist (kr. m. / short)
2006 Who by Water (kr. m. / short)
2010 Iskra Boża / Spark of Being