Dokument poświęcony Andriejowi Tarkowskiemu (ur. 1932 w Zawrażu pod Moskwą, zm. 1986 w Paryżu) - reżyserowi filmowemu i teatralnemu, scenarzyście, aktorowi, autorowi kina określanego jako metafizyczne, poetyckie, religijne. Jak pisze Dariusz Bugalski: Tarkowski to archetyp "rosyjskiego artysty": "Egocentryk. Introwertyk. Antyintelektualista. Nonkonformista. Obsesjonat. Tubylec. Pielgrzym. Wygnaniec. Kąsający Moralista. Szaleniec Boży. Sensualista kuszony przez życie. Wciąż na krawędzi." (Mistrzowie kina europejskiego, Łódź 1996)

Uprawiał w ZSRR kino jawnie autobiograficzne i antytotalitarne, w którym życie i twórczość miały się wzajemnie przenikać. Dbał o to, by ścieżka jego życia była zgodna z wartościami prezentowanymi w filmie. W krótkim czasie zyskał niezaszczytne miano reżysera wyklętego. W swoim kraju bywał bezradny wobec cenzury, bywał bezrobotny - za granicą okrzyknięto go objawieniem, rozpowszechniano jego filmy, zachwycano się ich nowatorskim językiem filmowym. Tarkowski absolutnie wierzył w swoją artystyczną misję, która pod koniec życia graniczyła już niemal z szaleństwem. Przeżywał swój własny artystyczny dramat.

Jego najsłynniejsze filmy to: Andriej Rublow (1966), Zwierciadło (1974), Stalker (1979) i Ofiarowanie (1986).