Trzydziestoparoletni Alex to dość neurotyczna postać. Jest mocno związany z matką i kiedy ta trafia do szpitala, jego życie nagle wymyka się spod kontroli. Szpital wydaje mu się groteskowym zoo, pełnym przedziwnych osobników i nieoczekiwanych wydarzeń. Próbując odnaleźć się w zupełnie nowej sytuacji, otoczony ludźmi pełnymi dobrych rad, Alex powoli popada w niebezpieczną paranoję. I gdy jego matka z każdą chwilą czuje się coraz lepiej, on zaczyna popełniać coraz to nowe błędy, u których podstaw leżą jak najlepsze chęci.

"Oto kolejny dowód na wysoką formę rumuńskiej nowej fali. Dobre chęci Adriana Sitaru łączą ogień z wodą, czyli weryzm z kreacją; monotonną, naturalistyczną narrację z subiektywnym portretem obsesyjnych stanów lękowych trzydziestoparoletniego mężczyzny opiekującego się w szpitalu chorą matką."

Janusz Wróblewski, "Polityka"