Johan, mąż i ojciec, sprzeniewierza się Prawu Bożemu. Zakochuje się w innej kobiecie i zdradza z nią żonę. Burzy tym samym harmonię świata, w którym został ukształtowany i zmierza nieuchronnie ku klęsce. Film Carlosa Reygadasa to przejmujący obraz o smutku, cierpieniu, miłości, pożądaniu, zdradzie, ofierze, sile i słabości człowieka
Meksykanin Carlos Reygadas jest w światowym kinie indywidualnością nie do przeoczenia. Jego styl to eklektyzm a rebours. Skupiony na detalu, zapatrzony w twórczość starych mistrzów w rodzaju Tarkowskiego czy Bressona, próbuje udowodnić że głęboka religijna refleksja w kinie ciągle jeszcze jest możliwa. W "Cichym świetle" młody reżyser pyta o kondycję duchową człowieka uwikłanego w (naturalne) popędy. Seks, miłość, śmierć. O metafizykę utytłaną w fizyczności. Nie ma ucieczki przed sensualizmem - powtarza reżyser. Bóg to również ciało, a grzech może być także zbawieniem. Od dawna nie miałem w kinie poczucia, żeby ktoś chciał ze mną rozmawiać aż tak serio.
Łukasz Maciejewski, „Dziennik. Gazeta Prawna”
Studiował na Wydziale Zarządzania Uniwersytetu Warszawskiego i w Instytucie Sztuki PAN (seminarium z antropologii kina prowadzone przez prof. Aleksandra Jackiewicza). W 1985 roku stworzył Warszawski Festiwal Filmowy. Założyciel i współwłaściciel prywatnej firmy Gutek Film (istnieje od 1994) zajmującej się dystrybucją kina autorskiego.Twórca i dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Nowe Horyzonty (2001) oraz American Film Festiwal (2010 rok), które odbywają się we Wrocławiu. Jest współtwórcą Post Pxrn Film Festival Warsaw (2022). Jest członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.
Urodził się w 1971 roku, wychował w Mexico City. Ukończył studia prawnicze ze specjalizacją w prawie międzynarodowym. Porzucił karierę urzędniczą dla kina. Pierwszą krótkometrażówkę pokazał podczas belgijskiego konkursu dla niezależnych filmowców w 1999 roku. Trzy lata później zrealizował wedle własnego scenariusza Japón – pełnometrażowy debiut fabularny. Film zwrócił uwagę krytyki i zdobył nagrody na festiwalach w Cannes, São Paulo czy Rio de Janeiro. Jego Bitwa w niebie z 2005 roku została nominowana do Złotej Palmy na festiwalu w Cannes. Film, podobnie jak debiut, wzbudził wiele kontrowersji, ale zarazem ugruntował pozycję Reygadasa jako jednego z najciekawszych młodych reżyserów Ameryki Południowej. Ukończone w 2007 roku Ciche światło podejmuje najważniejsze dla autora wątki w formie najbardziej zbliżonej do klasycznych wzorców kina metafizycznego. W 2010 roku twórca nakręcił krótki metraż To jest królestwo moje na potrzeby nowelowego filmu Rewolucja, stanowiącego zbiór wariacji młodych filmowców na temat dziedzictwa i konsekwencji rewolucji meksykańskiej. W roku 2012 na festiwalu w Cannes pokazano najnowszy jego film, Post Tenebras Lux.
Pomimo tego, że nakręcił dopiero cztery filmy pełnometrażowe, Reygadas zdołał wypracować własny styl, bazując na trudnej technice pracy z nieprofesjonalnymi aktorami (często metodą prowokowanej improwizacji) i wierze w siłę klasycznych środków kina. W wywiadach odznacza się radykalizmem, konsekwencją i klarownością refleksji nad własnymi twórczymi wyborami. Jest zwolennikiem czystej estetyki oraz intuicji i wewnętrznego wglądu jako podstawowych metod pracy reżysera.
1999 Max / Maxhumain / Max (short)
1999 Jeńcy / Prisioneros / Prisoners (short)
2002 Japón / Japón / Japan
2004 Filmando Batalla en el cielo
2005 Bitwa w niebie / Batalla en el cielo / Battle in Heaven
2007 Ciche światło / Stellet licht / Silent Light
2010 To jest królestwo moje / Este es mi reino / This Is My Kingdom (segment in Rewolucja / Revolución / Revolution)
2012 Post tenebras lux / Post Tenebras Lux
2018 Nasz czas / Nuestro tiempo