Martwe wody Bruno Dumonta z charyzmatyczną Juliette Binoche w jednej z ról podbiły francuską publiczność. To film ekstrawagancki, surrealny, pełen absurdu, a jednocześnie: precyzyjny i wysublimowany. Przy całym szaleństwie gatunkowego kolażu – połączenia arthouse’owego quasi-horroru wampirycznego i quasi-kryminału z elementami melodramatu – Bruno Dumont nie rezygnuje z intelektualnego i erudycyjnego kina. 1910 rok, Flandria na północy Francji, ukochana rodzinna kraina reżysera. W okazałej willi żyje miejscowa arystokracja. Tuż obok w skromnych chatach mieszkają rybacy, których głównym zajęciem jest przenoszenie na swoich barkach lepiej urodzonych ludzi. Nagle na lokalnej plaży pojawia się gruby detektyw z asystentem, by rozwikłać sprawę tajemniczych zaginięć. A między arystokratką i wiejskim chłopakiem rodzi się coś na kształt miłości. Gag goni gag, aktorzy grają w świadomie przeszarżowanym stylu, reżyser nieustannie odwołuje się do klasyki kina, z komediami Jacques’a Tati na czele. Ale w tej przewrotnej wiwisekcji francuskości kryje się również krytyka społeczna. Obraz nieświadomej własnej śmieszności arystokracji, jej arogancji, nieustannego budowania murów między klasami. W tej rzeczywistości Dumont zadaje pytanie o prawo do inności. Portretuje osobę transpłciową w świecie, w którym wszelkie kategorie wydają się sztywne, a granice nieprzekraczalne. Śmiech w Martwych wodach ani przez chwilę nie jest pusty. (Krzysztof Kwiatkowski)

W zestawie z krótkimi metrażami z Rencontres Audiovisuelles:

Stowarzyszenie Rencontres Audiovisuelles powstało w 1998 roku i zajmuje się rozpowszechnianiem kultury i wiedzy dotyczącej sztuki audiowizualnej oraz działalnością edukacyjną w regionie Nord-Pas-de-Calais. Festiwale, pokazy filmowe, konferencje poświęconych zarówno sztuce filmowej długometrażowej, jak i krótkim formom, animacji, reklamie, grom komputerowym, obrazom cyfrowym, sztuce interaktywnej, nowym technologiom, technice video mappingu, warsztaty i programy badawcze, wsparcie najbardziej innowacyjnych artystów to obszary działania stowarzyszenia.

Recto Verso
reż. Gabriel Jacquel, Francja, Belgia 2006, 8'

Walka dobra ze złem, czarne i białe, płynne i trwałe. Recto Verso to film, który w pomysłowy sposób porusza te wielokrotnie eksplorowane tematy, używając humoru, absurdu i burleski.

Amour Propre
reż. Philippe Wolczek, Francja 2011, 4'

Mężczyzna w domu, sam, postanawia posprzątać. Historia zawarta w tym filmie została opowiedziana z czarnym humoru i absurdem.

Tous les hommes s'appellent Robert
reż. Marc-Henri Boulier, Francja 2010, 6'

Nagi mężczyzna biegnie w stronę lasu, jego ciało pokryte jest siniakami. Nagle, zatrzymuje się: kim jest tajemnicza kobieta, która woła o pomoc? A przede wszystkim, kim są Ci ludzie, którzy do niego strzelają̨?