Laura, znakomita fotografka wojenna, ginie w wypadku zostawiając męża i dwóch dorosłych synów. Jej nagłe odejście sprawia, że mężczyźni, nie radząc sobie z żałobą, tracą ze sobą kontakt. Trzy lata po śmierci Laury, z okazji wystawy upamiętniającej jej prace, pojawia się okazja do ponownego spotkania i wspominania zmarłej. Na jaw wychodzą tajemnice, niewypowiedziane żale i cały arsenał stłumionych uczuć.

Bohaterowie próbują się dogadać, orbitują wokół siebie i odbijają od wznoszonych w geście samotności murów. Nad całym tym mikroświatem wisi fantomowa figura matki – większej niż życie reporterki wojennej, która porzuciła domowe ognisko i oddała się pracy. Trier (...) przeniósł swoją estetyczną wrażliwość na obcy grunt kulturowy. Jego film to patchwork pozszywany ze skrawków najróżniejszych konwencji i metod narracyjnych.

Marcin Stachowicz, Michał Walkiewicz, filmweb.pl