Catherine miała naprawdę paskudny rok. Przeżyła dwie poważne straty, po czym jej świat uległ kompletnemu rozpadowi. W ryzach trzyma ją jeszcze jej najlepsza przyjaciółka Virginia, z którą wyjeżdża na tydzień do domku za miastem. Mimo sielankowej atmosfery rozpacz i desperacja Catherine, niespełnionej artystki, pogłębiają się, a złośliwa Ginny dolewa oliwy do ognia. Dziewczynom wspominają zeszłoroczny wspólny pobyt w domku, kiedy sytuacja była odwrotna – to Ginny przeżywała kryzys, a Catherine kwitła w ramionach chłopaka. Wtedy też w ich życiu pojawił się arogancki i zaczepny Rich, który teraz odegra ważną rolę w tym przyjacielsko-wrogim układzie. Tymczasem Catherine pogrąża się w coraz głębszej psychozie i zaczyna obawiać się o własne bezpieczeństwo. W przejmującej i tętniącej podskórnym niepokojem Królowej Ziemi Alex Ross Perry składa hołd m.in. Personie Bergmana czy Wstrętowi Polańskiego, a także estetyce kina lat 70. Recenzent „Variety” nazwał film nasyconym cierpkim humorem portretem załamania nerwowego.