Najnowszy film Joego Swanberga, wyjątkowo aktywnego niezależnego reżysera z Chicago. Jednym z autorów scenariusza jest Jake Johnson, pojawiający się na ekranie w głównej roli - nauczyciela ze szkoły publicznej, którego żona jest trenerką jogi. Ich uroczego czteroletniego syna zagrał brawurowo Jude Swanberg. Zwariowana i nieprzewidywalna fabuła staje się pretekstem do eksploracji świata cielesnych pokus, flirtów i seksualnych igraszek. Film zadedykowano Paulowi Mazursky'emu, zmarłemu niedawno reżyserowi, który opowiadał o życiu mieszkańców południowej Kalifornii przez pryzmat seksualnych i społecznych konwenansów. Pod tym względem Nie igraj z ogniem stanowi figlarne nawiązanie do Mężów Johna Cassavetesa. W okolicy wspaniale położonej podmiejskiej posiadłości bohater Johnsona wygrzebuje z ziemi kość i przerdzewiały pistolet. Starając się odkryć znaczenie tych przedmiotów, wikła się w kryminalną intrygę potraktowaną z przymrużeniem oka. Amatorskie śledztwo to jedynie wymówka, by wykręcić się od obowiązków, zabawić z kumplami i zajarać zioło. Tymczasem żona ma własne tajemnice, spędza noc z przystojnym nieznajomym (w tej roli Orlando Bloom). Kompozycja ujęć daje aktorom okazję do swobodnej i osobistej interpretacji oraz pełni rolę tła dla inspirujących rozważań na temat miłości, pożądania i męskiej przyjaźni. Nietypowa stylistyka zastosowana przez Swanberga nie wszystkim przypadnie do gustu. Łącząc rozproszone wątki w widowiskową strukturę, reżyser kieruje się przede wszystkim własną wrażliwością.