Osadzona w 1964 roku na amerykańskim Południu adaptacja powieści Sue Monk Kidd opowiada o 14-letniej Lily, która wraz z czarnoskórą gosposią Rosalene opuszcza dom despotycznego ojca w poszukiwaniu rodzinnej przeszłości. Trafia do matriarchalnej, afroamerykańskiej społeczności sióstr Boatwright, połączonych wspólną pracą i codziennością, która dzięki afirmującej sile miłości zyskuje wymiar magiczny. Sekretne życie pszczół wyraźnie odwołuje się do kultu Czarnej Madonny i afroamerykańskiej religijności, która opiera się nowoczesnemu odczarowaniu i pozwala na harmonijne współżycie z naturą. Figura Matki Boskiej, niegdyś ochraniająca zbiegłych niewolników, jest w tu obiektem adoracji kobiet od pokoleń zajmujących się bartnictwem. Prince-Bythewood podąża tropami afroamerykańskiej literatury i przedstawień Południa, ukazując je jako miejsce mityczne, antynowoczesne, zastygłe pomiędzy przeszłością a teraźniejszością, jako przestrzeń spotkania między żywymi a umarłymi, gdzie możliwy jest pozazmysłowy, bezpośredni kontakt z transcendencją. W tle zaś umieszczona jest walka Afroamerykanów o prawa wyborcze. Roger Ebert uznał film za doskonały przykład przedstawienia emocjonalności w kinie i podnoszący na duchu dramat.