Znają się z college’u i przyjaźnią od wielu lat – zwariowany filantrop Franny (Richard Gere) i szczęśliwe małżeństwo Mia i Bobby. Pracują ze sobą i spędzają czas wolny, planując m.in. budowę nowego szpitala dziecięcego. W trakcie wspólnej podróży samochodem dochodzi do wypadku. Mia i Bobby giną. Osieracają córkę Olivię, którą bogaty wujek nazywa pieszczotliwie Poodles. Pięć lat później Franny odbiera tajemniczy telefon z przeszłości. W swoim filmie Renzi tworzy portret samotnego mężczyzny, który w wyniku nieszczęśliwego wypadku stracił wszystko, co było dla niego ważne. Jego majątek, koneksje czy znajomości nie sprawiają mu żadnej przyjemności. Codzienność to stagnacja, której głównym elementem staje się uzależnienie od mocnych środków przeciwbólowych. Olivia i jej nowa rodzina są dla Franny’ego ostatnią szansą powrotu do rzeczywistości. Ben Kenigsberg w „Variety" pisał: Film kończy się w bardziej konwencjonalny sposób, niż się zaczyna, mimo wszystko wyróżnia się jako zaskakujący i zgrabny debiut scenariuszowo-reżyserski.