Filmowy nokturn fotografa Khalika Allaha portretującego rezydentów Harlemu: bezdomnych, złodziei, prostytutki, stręczycieli, konsumentów i handlarzy twardych narkotyków. Ludzi, którzy zwariowali od nadmiaru substancji psychoaktywnych lub z innych powodów żyją poza system i teraz gromadzą się na ulicach po zmroku w poszukiwaniu towarzystwa, zysku czy odrobiny szczęścia. Wszyscy są biedni, większość czarnoskóra, a ponad połowa nagrzana alkoholem i narkotykami. Słuchamy ich opowieści – banalnych i strasznych – oglądając obrazy w zwolnieniach, pętlach i detalach. Widzimy dym, kłębiący się z ust i nozdrzy, spoconą skórę, szkliste oczy. Głębokie cienie i ostre światło. Chiaroscuro jak w obrazach Caravaggia, piękno i brud; świętość i upadek; jasność i mrok. Tytuł – pozornie obraźliwy i rasistowski – pochodzi ze słynnego wykładu Malcolma X omawiającego niebezpieczeństwo podziału Afroamerykanów na „niewolników domowych” i „niewolników polnych”.