Debiut i jedyny pełnometrażowy film czarnoskórej reżyserki Kathleen Collins, do 2015 roku niedostępny dla szerokiej publiczności. Jego bohaterką jest Sara – profesorka filozofii badająca znaczenie religijnej ekstazy w wierzeniach afrykańskich, a także żona artysty malarza Victora. Niewierność męża budzi u niej potrzebę wyzwolenia własnej seksualności, przeżycia zmysłowego, wreszcie przekroczenia normatywnie ujętej moralności. Film programowo obcy estetyce realizmu, narracyjnie i formalnie awangardowy, opiera się na strukturze mikroopowiadań tworzących mozaikową całość. Szczególną uwagę przykuwa jego mise-en-scène, inscenizacja i oprawa plastyczna. Kadry, które wybiera Collins, odznaczają się mistrzowską organizacją. Film otwiera rozdział niezależnego kobiecego kina afroamerykańskiego, a magazyn „The New Yorker” uznał go za cudem odnalezione arcydzieło, które odcisnęłoby piętno na historii filmu, gdyby miało szansę zaistnieć w swoim czasie.