7 lipca 2010 roku w Los Angeles policja aresztowała Lonniego Franklina Jr., co zostało nagłośnione jako wielki sukces organów ścigania i władz miasta. Cztery lata później Nick Broomfield rusza na ulice południowego Los Angeles z pytaniem, jak to możliwe, że seryjny morderca przez ponad 20 lat w spokoju kontynuował swój proceder, pozostając nieuchwytnym. Reżyser buduje portret „uśpionego mordercy” – bo taki przydomek nadały mu media – ze wspomnień mieszkańców okolicy, dilerów, włóczęgów, a nawet byłej dziewczyny syna aresztowanego. Przewodnikiem Broomfielda jest Pam – była prostytutka w średnim wieku, która oprowadza go po piekle niczym obdarzony czarnym poczuciem humoru Wergiliusz w spódnicy. Broomfield dąży do stworzenia bardziej ogólnego obrazu zapuszczonej, podupadłej dzielnicy, który ostatecznie staje się portretem zmagań czarnej Ameryki niskich dochodów (IndieWire). Niepowtarzalny, detektywistyczno-eksperymentalny styl Broomfielda jak zwykle urzeka i wciąga. Reżyser krok po kroku buduje napięcie i wywołuje poczucie bezradności, by ostatecznie zostawić widza z pełnym niepokoju spojrzeniem w stronę okien sąsiedniego domu.