Carl Showalter – postać grana przez Steve’a Buscemiego – zakopuje w śniegu walizkę pełną pieniędzy. Ta scena z Fargo w połączeniu z informacją o tym, że film braci Coen przedstawia autentyczną historię, rodzi u Kumiko obsesję. Zbliżająca się do trzydziestki, zamknięta w sobie, mieszkająca w Tokio marzycielka nie spełnia oczekiwań matki ani społeczeństwa. Wciąż nie ma męża ani nawet chłopaka, a w pracy zajmuje stanowisko przeznaczone dla znacznie młodszych dziewczyn. Kiedy szef daje do zrozumienia, że jej czas w firmie się kończy, ulega impulsowi – kradnie kartę kredytową pryncypała i wyrusza do Stanów, by odkopać pozostawioną przez Carla fortunę. Zawieszona między rzeczywistością a fikcją, między chorobą psychiczną a nieskrępowaną wyobraźnią, bohaterka korzysta z możliwości ucieczki od szarej codzienności, jaką oferuje kino. Przemierza świat, ale stroni od ludzi, coraz bardziej zapadając się w swojej samotności. Jej stany umysłu ilustrowane są nagrodzoną na festiwalu Sundance muzyką kapeli The Octopus Project. (katalog 14. TNH)