Gdzie jest granica między sztuką a prawdziwym życiem? Cienka linia, która oddziela rzeczywistość sceniczną od autentycznych radości i smutków. A gdyby tak na chwilę o niej zapomnieć i żyć, zdając się na improwizację? Czworo przyjaciół z nowojorskiego college’u coś o tym wie. Ich beztroskie życie, pełne błahych problemów i przelotnych miłostek, zmienia się bezpowrotnie z chwilą, gdy muszą postanowić, co dalej ze sobą zrobić. Jedno niewinne zdarzenie prowokuje kolejne, a ciąg rozciągniętych w czasie epizodów zaczyna przypominać fabułę dobrej sztuki. Jon Goracy w swoim debiucie opartym na tekście Genevieve Adams na pierwszy rzut oka posługuje się formułą klasycznego filmu o nastolatkach. Jednak im dalej zagłębiamy się w tę historię, tym mniej utartych schematów i znanych klisz. Słodką niewinność zastępuje bowiem proza życia. Niechybnie zbliża się ten moment, w którym bohaterowie będą musieli odpowiedzieć na jedno bardzo ważne pytanie: czy żyją tak, jak planowali?