Płonąca platforma wiertnicza, ogień pożerający monstrualny szkielet, czarna kurtyna dymu, irracjonalnie spokojne niebo i woda. Ten apokaliptyczny obraz pojawia się w połowie Niewidzialnej katastrofy i stanowi również jej tematyczne centrum. Wypadek, do którego doszło 20 kwietnia 2010 roku w Zatoce Meksykańskiej, uważany jest za największą katastrofę ekologiczną w historii USA. Dokumentalistka Margaret Brown stara się pokazać tamto wydarzenie z wielu stron. Rozmawia z pracownikami platformy i ich bliskimi, wciąż zmagającymi się z fizycznymi i psychicznymi dolegliwościami. Odwiedza miasta, których środowisko i gospodarka drastycznie ucierpiały. Ukradkiem obserwuje też koncern BP, petrochemicznego molocha, do którego należała feralna platforma. To wszystko składa się na portret nie tylko państwa w kryzysie, ale i uzależnionej od ropy cywilizacji; cywilizacji, w której krwiobiegu płynie trucizna.