W państwie, które się jeszcze naprawdę nie narodziło, Rafael i Natasza zaczynają wspólne życie. On jest ministrem sportu nieuznawanej republiki Abchazji, ona rosyjską śpiewaczką operową. Dla Rafaela Natasza porzuciła swoją karierę i rodzinę w Rosji. Jednak ich wspólny początek dosyć szybko okazuje się pełną dramatycznych napięć drogą w nieznane. Życie w kraju nieuznawanym praktycznie przez nikogo, naznaczonym wojną domową i całkowicie uzależnionym od kaprysów i wpływów Rosji szybko przestaje być romantyczną przygodą. Natasza, jako Rosjanka, musi zmierzyć się z niechęcią, zamknięciem i podejrzliwością otoczenia. Rafael przez lata walczył o wolną i suwerenną Abchazję, jednak to marzenie nigdy nie zostało w pełni spełnione. Nadzieją na zmianę są organizowane przez niego mistrzostwa świata w domino. Być może dzięki tej imprezie świat chociaż na chwilę zwróci uwagę na ten maleńki kraj na brzegu Morza Czarnego.

Po wojnie rosyjsko-gruzińskiej w 2008 roku przeczytałam artykuł o Abchazji i zaczęłam się zastanawiać, jak wygląda życie w kraju, którego reszta świata – z wyjątkiem Rosji i jeszcze kilku państw – nie uznaje. Potem sięgnęłam do „Imperium” Ryszarda Kapuścińskiego i znalazłam tam takie zdanie o Abchazji: Jest takie miejsce na ziemi, które mogłoby być rajem, ale tam jest więcej min niż ludzi. To paradoksalne stwierdzenie tak na nas zadziałało, że postanowiliśmy pojechać do Abchazji i na własne oczy zobaczyć, jak to wszystko tam wygląda.

Elwira Niewiara