Historia miłości, zdrady, przyjaźni i tajemnicy. Dwaj przyjaciele zakochują się w tej samej kobiecie, męska przyjaźń przechodzi najtrudniejszy test. Wydaje się, że Rafał i Piotr wyszli z tej próby zwycięsko, ale pod cienką warstwą pozorów drzemią sekrety. Ich ujawnienie może w jednej chwili przekreślić wszystko.

Reżyser portretuje dzisiejszych trzydziestolatków, którzy niedawno wkroczyli w dorosłe życie. Bohaterowie stoją przed najtrudniejszymi życiowymi decyzjami - zakładając własne rodziny, muszą ponieść ciężar odpowiedzialności. Skomplikowane relacje pomiędzy nimi i głęboko skrywane tajemnice nie ułatwiają tego zadania. Jedno kłamstwo z przeszłości powoduje lawinę nieodwracalnych następstw. Muzykę do filmu skomponował Mikołaj Bugajak, czołowy producent nowej polskiej sceny muzycznej, znany jako Noon, znalazły się w nim również utwory sceny alternatywnej w wykonaniu, m.in. Fern, Hattii Vatti, Random Trip, Ewy Abart i Marka Dyjaka.

Karuzela w programie kina

"Punkt wyjścia wydaje się interesujący: dwaj przyjaciele, jedna kobieta. Jeden jest z nią od lat, drugi wdaje się w ognisty romans, który kończy się w jednej chwili – on, prosto z jej ramion, rusza na dworzec. Ląduje niedaleko, w Berlinie, gdzie będzie nalewał piwo w fajnym klubie. Ona – jak się okazuje –  jest w ciąży. Nie do końca wiadomo, który z przyjaciół jest ojcem, nikt prócz kochanków nie zna tajemnicy. Jest więc ślub i… nowy dom i samochód. I to właśnie ten moment w filmie, który jakoś styka się z rzeczywistością, który coś o niej mówi. Nie, nie żebyśmy teraz oglądali bohaterów zmagających się z oporną materią – wykańczaniem mieszkania, kupowaniem mebli i szukaniem najlepszej oferty AC dla nowej bryki. Nic podobnego, wszystko tu lśni i błyszczy, dizajnerskich wnętrz do końca filmu nie zepsują brudne pampersy i suszące się śpioszki (no, może pojawi się kilka malowniczo rozrzuconych zabawek), a o karoserię zawsze zadba myjnia. Ale decyzja bohatera, który prowadzi jakiś niespecjalnie dochodowy biznes, by kupić wypasiony segment i nowy samochód, co ma dowieść jego kwalifikacji mężowsko-ojcowskich i stać się świadectwem dojrzałości, mogłaby być punktem wyjścia do analizy mentalności dziecka świata konsumpcji. Trzydziestolatka, któremu głęboko obce jest tzw. odraczanie przyjemności, który żyje w świecie wyobraźni karmionej reklamami, nie zdając sobie sprawy z konsekwencji. W świecie konsumpcji natychmiastowej, bez oglądania się na koszty (kredytu). Niestety, wydaje się, że nie jest to przedmiotem refleksji reżysera – scenarzysty. To po prostu czechowowska strzelba, potrzebna, by bohater wpadł w kłopoty finansowe, pojechał zarobić do Afganistanu, a na koniec – żeby przyjechali zamówieni przez scenarzystę mafiozi, dodając całej historii jakże pożądanego dramatyzmu." (Magda Sendecka, stopklatka.pl)

Robert Wichrowski, reżyser: "Mam kontakt z wieloma przedstawicielami waszego pokolenia. To z punku widzenia obserwatora niezwykła grupa młodych ludzi. Urodziliście się jeszcze w PRL-u, w wyżu demograficznym. Byliście dziećmi w czasach transformacji, świat otwierał się na waszych oczach. Dorastaliście w świecie opanowanym przez wirtualną rzeczywistość portali społecznościowych, świecie, w którym coraz trudniej o zrozumienie i rozmowy w cztery oczy. To ciekawy temat na film.

Raczej o wyborach, przed którymi musieliście stanąć i odpowiedzialności jaką musicie ponieść za ich dokonywanie. W dodatku o takich wyborach, które właściwie nie są ani łatwe, ani wcale nie prowadzą prostą drogą do szczęścia i dobrobytu. Dzisiejsi trzydziestolatkowie są często zagubieni i rozczarowani wizją świata, którą są kuszeni. Wasza rzeczywistość nie wygląda tak barwnie, jak przedstawiają ją seriale. Nie jeździcie drogimi samochodami i nie mieszkacie w drogich apartamentach. Wasze życie to nie zabawa i wielka impreza, ale codzienne problemy, czasem tak podstawowe jak z podjęcie jakiejkolwiek pracy w zawodzie po ukończonych studiach." (menstream.pl)