Wedle słów tytułowego bohatera filmu, jedną z drobnych niedogodności w życiu jest rewolucja. Przewrót polityczny w ojczyźnie króla Shahdova zmusza go do ucieczki z europejskiej Estrovii aż za ocean. Okradziony z pieniędzy przez własnego premiera przybywa do Nowego Jorku z pustymi kieszeniami. Nie przeszkadza mu to jednak w zdobyciu popularności, szczególnie gdy fragment jego idealistycznego przemówienia emituje na żywo telewizja. Król Shadhov poznaje też dziesięcioletniego redaktora szkolnej gazety Ruperta (w tej roli syn Chaplina). Chłopiec - mały anarchista i nieodrodny syn komunizujących rodziców, zaprzyjaźnia się z monarchą. Jednak nad tą zaskakującą przyjaźnią zaczynają zbierać się ciemne, polityczne chmury...

Król w Nowym Jorku w programie kina

"Przedostatni film w karierze geniusza slapsticku i komedii, po ponad 6 dekadach od premiery nie stracił na aktualności ani siły oddziaływania. W „Królu w Nowym Jorku" niczym w krzywym zwierciadle udało się twórcy pokazać rodzącą się popkulturę, kult celebrytów, skrytykować edukacyjne nowinki, bezduszność systemu emigracyjnego, a nawet popularność operacji plastycznych! Ostrze satyry trafia celnie, zwłaszcza, że w dojrzałym dziele mistrza nie brakuje sprawdzonych skeczów i dowcipów, z którymi jest kojarzony. Pantomimiczne zamawianie posiłku przy stoliku obok grającej orkiestry albo scena, gdy król po nieudanym liftingu usiłuje powstrzymać się od śmiechu w kabarecie – przypominają niezwykłe vis comica Chaplina sprzed lat. Wspaniale jest zobaczyć, że spoza naznaczonej upływającym czasem fizjonomii i sylwetki Chaplina wciąż można dostrzec dawnego radosnego, beztroskiego trampa. Gdy do tego dodać kapitalnie dobranych partnerujących mu aktorów, (Dawn Addams jako dynamiczna fotografka, wciągająca króla w obcy mu świat mediów i przede wszystkim, syn Chaplina - Michael w roli chłopca-buntownika, wygłaszającego płomienne przemówienia), okazuje się, że warto spojrzeć na Amerykę lat 50. oczami Chaplina." (Jaga Kolawa, stopklatka.pl)