Od 29 lipca w Kinie Nowe Horyzonty.
Brawurowa komedia w rytmie rosyjskiego disco. Jest lato 1990 roku i niedawno upadł berliński mur. Trzej przyjaciele z Moskwy przyjeżdżają do niemieckiej stolicy. Pragną tego, co każdy chłopak w ich wieku, chcą być gwiazdami rocka, poznawać piękne kobiety i imprezować do rana. Snując marzenia, palą ogromne ilości papierosów i wypijają mnóstwo piwa. Prawdziwy przełom w ich życiu następuje, gdy postanawiają otworzyć klub z rosyjską muzyką disco, który szybko staje się ulubioną rozrywką Berlińczyków.
"Każdy znajdzie tu coś dla siebie: odrealnioną, bajkową scenografię (gra oświetleniem, czy niekiedy zmieniające się, jakby żywe budynki sprawiają, że szara rzeczywistość nabiera kolorów), doskonały humor i świetnie napisane dialogi, wreszcie - wątek miłosny i postacie, których nie sposób nie lubić.
Duża w tym zasługa koncertowo grających aktorów – dawno nie widziałem takiego luzu we wchodzeniu w rolę. Matthias Schweighöfer (Vladimir) sprawia wrażenie, jakby nie musiał grać, może po prostu na co dzień jest tak samo bezpośredni, uśmiechnięty i pełen życia. Christian Friedel bardzo dobrze pokazuje melancholię i powagę tkwiącą w Andreju, obecną nawet w momentach, gdy śmieje się, bądź bawi. Z kolei Friedrich Mücke (Mischa) najbardziej błyszczy, gdy gra na gitarze i śpiewa. Czuć emanującą z jego bohatera pasję i miłość do muzyki. Także Peri Baumeister (Olga) i Pheline Roggan (Helena) są świetne. Pierwsza idealnie łączy w sobie tony poważne i komiczne, radość życia i wątpliwości dotyczące przyszłości. Druga wiarygodnie gra nieodwzajemnione uczucie do Mischy." (Jędrzej Dudkiewicz, stopklatka.pl)
"Oglądamy Berlin, którego dzisiaj już nie ma. Nie ma go tak dalece, że ulice w dzielnicy Prenzlauer Berg musiano odtworzyć na terenie studia filmowego. Po dwudziestu latach od upadku muru, Berlin jest jedną z najbardziej dynamicznie rozwijających się metropolii świata. Berlin z roku 1990 z filmu Russendisko to miasto, które dopiero budzi się do życia. Przed kawiarniami stoją odrapane drewniane krzesła a w zadymionych wnętrzach leniwie chwieją się lampy nad stolikami. Ludzie ubrani w zniszczone płaszcze snują się wzdłuż wystaw, na których, jeśli tylko pojawią się jakieś „zachodnie” produkty, to szybko znikają, ustępując miejsca plastikowym kwiatom z zakurzonej dekoracji. Russendisko przynosi obraz Berlina w momencie wielkiej zmiany, gdy ludzie żyjący w ciemnych, niskich mieszkaniach z balkonami obudowanymi plastikowymi płytami rozbijają nie tylko mur ale i swoje wewnętrzne ograniczenia. W końcu mogą oddać się nieskrępowanej radości i upojnej zabawie. Trzej przyjaciele z Moskwy są w oku tego cyklonu." ("Der Tagesspiegel")