Najnowsza komedia twórców nominowanego do Oscara filmu Gusta i guściki, który odniósł wielki sukces kasowy we Francji. Laura wciąż wierzy, że któregoś dnia spotka swojego „księcia z bajki”. Ma jednak 24 lata i w jej życiu nic się nie zmienia. Wtedy na jednej z imprez spotyka tajemniczego Sandro.

Książę nie z tej bajki w programie kina

"Ceniona nad Sekwaną francuska piosenkarka, aktorka, scenarzystka, a od 13 lat również reżyserka filmowa Agnès Jaouiczęsto bywa porównywana do Woody’ego Allena. Jej wielowątkowe, osadzone w środowisku paryskiej inteligencji melodramaty (m.in. Gusta i guściki, Popatrz na mnie) kręcą się wokół niedopasowania, odwiecznych problemów podszytych beznadziejnymi pytaniami o sens życia i sztuki. Książę nie z tej bajki to jej czwarta satyryczno-obyczajowa komedia poświęcona nie tyle miłosnym perypetiom z nierozwiązywalnymi dylematami moralnymi w tle, co kwestii przesądów, wartości nadających odmienny kierunek ludzkim zachowaniom. Humor widoczny jest w dążeniu do konfrontacji różnych strategii życiowych. Reżyserka celowo podkreśla dużą różnicę wieku i całkiem odmienny bagaż doświadczeń bohaterów, decydujący o tym, w co oni chcą lub są zmuszeni wierzyć." (Janusz Wróblewski, "Polityka")

"Perypetie miłosne Laury wprowadzają nas w świat trudnych związków portretowanych przez Agnès Jaoui. Mamy tu pozostającą w separacji z mężem barwną ciotkę Laury – Marianne, która nagle orientuje się, że nie potrafi poradzić sobie w samotnym życiu. Jej brat, a ojciec Laury właśnie stał się gwiazdą skandalu, a jego żona – matka Laury jest ofiarą operacji plastycznych i zabiegów odmładzających. Patrzy na tryskającą młodością córkę z niekłamaną zazdrością. Równie kolorowo przedstawia się sytuacja po stronie rodziny Sandra.

Agnès Jaoui pokazuje w charakterystyczny dla siebie sposób, że każdy żyje własnymi fantazjami, mniej lub bardziej sympatycznymi, a w końcu staje się ich niewolnikiem. Bohaterowie filmu tkwią w swojej bajkach, wkładając dużo wysiłku w to, aby konfrontacja z rzeczywistością była bezbolesna. Ale rzeczywistość jest bezlitosna. Zabawna historyjka została dodatkowo odpowiednimi środkami wizualnymi, wskazując na umowność świata przedstawionego. W końcu film to też bajka, tyle że dla dorosłych." (Jakub Kubacki, "Zwierciadło")