Perfekcjonista Philippe'a Godeau oparty jest na prawdziwej historii najbardziej spektakularnej kradzieży XXI wieku. Jego bohater, Toni Musulin urodził się w 1970 roku jako syn serbskiego imigranta. Przeszedł do historii francuskiej kryminalistyki jako sprawca "napadu stulecia". W 2009 roku mężczyzna, który pracował jako ochroniarz opancerzonego samochodu konwojowego, ukradł 11,6 miliona euro, należące do Banque de France. W czasie skoku nie użył przemocy, nie sięgnął po broń. Policja odnalazła większość zrabowanej kwoty - 9,1 miliona euro. Nie wiadomo co stało się z resztą pieniędzy. Media i policja mają na ten temat wiele teorii. Sam Musulin zaprzecza jakoby miał z tym coś wspólnego. Mężczyzna odsiaduje obecnie wyrok w więzieniu w Corbas. 11 maja 2010 roku sąd skazał go na trzy lata więzienia, ale kilka miesięcy później wyrok przedłużono o kolejne dwa lata - do zarzutu rabunku dodając próbę oszustwa ubezpieczeniowego. Musulin przebywa w odosobnionej celi i może widywać się tylko ze swoimi prawnikami.

Perfekcjonista w programie kina

"Musulin to postać autentyczna, łatwo więc sprawdzić, co z jego łupem z listopada 2009 roku i z nim samym się stało. W filmie - na czym polega jego siła i słabość jednocześnie - poza oczywistymi faktami nie dowiemy się wiele więcej: kamienna twarz Cluzeta uporczywie nie chce wyrażać emocji, a cele złodziejskiego planu Toni konsekwentnie trzyma tylko dla siebie.

Musulin kpi sobie oczywiście z prawa, które pozwala odsiedzieć całkiem znośny wyrok i wypuścić na wolność człowieka, który niby niewielką, ale obiektywnie solidną część skradzionej fortuny gdzieś ukrył. Kpi sobie też z nieudolnej policji, a przy okazji ze swoich szefów, którzy z powodu zuchwałego czynu Toniego stracili posady. W ogóle traktowany jest zresztą jak bohater pozytywny (również przez kolegów: jeden z nich nosi koszulkę z jego podobizną i napisem: "I love my job"), czyli ten, kto próbował chronić bliskich, a jednocześnie pokazał figę wszystkim tym, którzy przez lata mieli go za nic." (Paweł t. Felis, "Gazeta Wyborcza")

Philippe Godeau, reżyser: "Naszą inspiracją była książka Alice Géraud, której Toni Musulin jest współautorem. Nie mogłem oprzeć się wrażeniu, iż w tym wywiadzie-rzece nie wszystko zostało powiedziane. Nie chciałem jednak spotykać się z Tonim osobiście. Pomyślałem, że lepiej popuścić wodze fantazji. Małomówność wydawała mi się naturalnym zabiegiem w przypadku osoby, która nie jest patologicznym kłamcą i która jest raczej skryta. Toni nikomu nie zdradził swojego sekretu, z nikim nie podzielił się swoimi wątpliwościami. Uznałem, że muszę stworzyć bohatera stonowanego. Paradoksalnie, dzięki temu staje się on bardziej wyrazisty, a zarazem tajemniczy. Tajemnica przyciąga widzów, zaciekawia. Odbiorcy chcą dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Tajemnica staje się kluczem do tej postaci i całego filmu."