Zaniedbywany przez bliskich 18-letni Marek mieszka w małej miejscowości na granicy słowacko-morawskiej, obraca się w towarzystwie lokalnych skinów. Jedynym prawdziwym przyjacielem chłopaka jest tresowany przez niego pies Killer. Kiedy w życiu Marka pojawi się nagle matka i przyrodni brat, stanie on przed dylematem: albo wybuchnie, albo znajdzie zdolność do współczucia, którego się tak boi.

Mój pies Killer w programie kina

"Fabuła filmu Miry Fornay koncentruje się na problemie rasizmu i odradzających się ruchów neonazistowskich w Europie. Słowacja w "Mój pies Killer" to kraj, w którym społeczeństwo z nostalgią wspomina czasy księdza Józefa Tiso i narodowosocjalistyczne sojusze z okresu II wojny światowej. W pokojach starszych bohaterów filmu Fornay wiszą portrety dumnego katolickiego księdza. Telewizja publiczna informuje o pochodach i manifestacjach neonazistowskich. Nikogo to nie oburza i nie zaskakuje. Podobnie jak zachowanie "przyjaciół" Marka. Chłopak spotyka się z grupką lokalnych skinów. Odkąd przeniósł się z ojcem na wieś, musi dojeżdżać do miasta na treningi sportowe i pogadanki wychowawcze. Żądni "czystości rasy" mężczyźni są zwarci i gotowi do politycznego przewrotu. Czekają tylko na odpowiedni moment, a przy okazji relaksują się na domowych imprezach, pijąc za zdrowie córki szefa gangu." (Joanna Ostrowska,film.interia.pl)

"Fornay akcentuje głównie napięcia na tle etnicznym, choć cała historia, naznaczona jakimś fatalizmem, nieuchronnie zmierza do tragicznego finału. Jej film to trochę takie słowackie „American History X" a rebours: zamiast happy endu jest dramat, w miejsce pokuty i odkupienia pojawia się pustka. Cieszy, że kinematografia słowacka, mocno pogubiona, nie mogąca znaleźć swojej tożsamości, stylu i tematyki, wydaje film całkiem dojrzały, „nowohoryzontowy", skupiony na lokalnych problemach, ale uniwersalny, który z powodzeniem można pokazywać na zagranicznych festiwalach a nawet w pełnowymiarowej dystrybucji." (Jacek Dziduszko, stopklatka.pl)