Maciej Drygas (ur. 1956 w Łodzi) - scenarzysta i reżyser filmów dokumentalnych. Po ukończeniu w 1981 roku studiów na wydziale reżyserii moskiewskiego WGIK był asystentem Krzysztofa Zanussiego i Krzysztofa Kieślowskiego. Laureat licznych nagród festiwalowych, m.in. w Bombaju, Houston, Tai Pei, Monte Carlo, San Francisco, Nyon i Krakowie. Obecnie jest wykładowcą w PWSFTviT w Łodzi oraz w Laboratorium Reportażu na Uniwersytecie Warszawskim.

W programie retrospektywy:

1.12 niedziela

17.00 Usłyszcie mój krzyk

18.15 Abu Haraz (prelekcja: Magda Podsiadły) - wrocławska premiera i spotkanie z reżyserem

2.12 poniedziałek

20.15 Stan nieważkości

3.12 wtorek

20.15 Głos nadziei + słuchowisko dokumentalne Testament

4.12 środa

20.15 Jeden dzień w PRL (prelekcja: Małgorzata Kozubek) + słuchowisko dokumentalne Moja góra

5.12 czwartek

20.15 Cudze listy + dyskusja

Maciej J. Drygas już dzięki swojemu debiutowi Usłyszcie mój krzyk wszedł do grona ważnych postaci polskiego kina. Kolejne filmy odkrywały historie nieznane i przywracały zapomniane. Autor sięgał zarówno po wspomnienia świadków, jak i po materiały archiwalne, zyskał miano archeologa PRL-u. W programie retrospektywy znalazł się również Abu Haraz, pokazywany przedpremierowo dokument, który otwiera nowy rozdział w życiu zawodowym reżysera Jednego dnia w PRL.

Abu Haraz to portret przemijania, historia mieszkańców spokojnej, sudańskiej wioski nad brzegiem Nilu. Ich proste, ale i radosne życie, zostaje przerwane przez plan budowy wielkiej tamy zaporowej. Reżyser, z charakterystyczną wrażliwością i wnikliwością, dokumentuje proces znikania całej wioski, wykorzenienia ludności z jej pierwotnego miejsca na ziemi. Po raz pierwszy korzysta z formuły dokumentu obserwacyjnego. O swojej długoletniej pracy nad filmem, jego bohaterach i problemach związanych z wizytami w Sudanie Maciej Drygas opowie podczas spotkania z publicznością w Kinie Nowe Horyzonty - 1.12, po projekcji Abu Haraz.

Maciej Drygas jest nie tylko reżyserem, ale też skrupulatnym historykiem i - jak sam o sobie mówi - „archeologiem”. Wydobywa, przetwarza i wykorzystuje w swoich filmach zapisy archiwalne, ożywiając zapomniane fakty. To właśnie dzięki niemu Polacy poznali tragiczną historię samospalenia Ryszarda Siwca na Stadionie Dziesięciolecia w 1968 roku, w akcie sprzeciwu wobec totalitarnemu systemowi. Władzom udało się zatrzeć wszelkie ślady tego wydarzenia. Dopiero za sprawą filmu Usłyszcie mój krzyk (1.12) czyn Siwca dostał się do zbiorowej świadomości. Na tyle skutecznie, że Ryszard Siwiec posiada dziś pomniki w czeskiej Pradze i w Warszawie, jego nazwiskiem nazwano w tych miastach ulice.

W swoim drugim filmie Stan nieważkości (2.12) reżyser ponownie pokazuje nieznaną kartę historii, czyli los radzieckich kosmonautów po upadku bloku sowieckiego. W nakręconym z dbałością o szczegóły dokumencie zachwyt podbojem kosmosu przeplata się z niełatwym życiem dawnej dumy Związku Radzieckiego. Tytuł kolejnego filmu Głos nadziei (3.12) oddaje rolę, jaką spełniało Radio Wolna Europa w czasach braku wolności słowa i cenzury. Drygas przedstawia historię najważniejszej rozgłośni radiowej czasów PRL-u z niecodziennej perspektywy. Nie ma tu świadectw Jana Nowaka-Jeziorańskiego i innych znanych postaci radia. Są za to opowieści współpracowników spoza pierwszej linii. Maciej Drygas zdecydował się wysłuchać również tych, których zadaniem było zagłuszanie sygnału radiowego Wolnej Europy. W jego filmie audycje RWE mają taką samą, złą dźwiękowo jakość, w jakiej słuchano ich w dawnej Polsce. Drygas z powodzeniem pracował też z samym dźwiękiem - jako autor nagradzanych słuchowisk dokumentalnych. W programie retrospektywy znalazły się dwa z nich - Testament o historii Ryszarda Siwca, wyróżniony Prix Italia - radiowym odpowiednikiem Oscara i Moja góra, zapis przeżyć z wypraw himalaistycznych Piotra Pustelnika.

Dociekliwością twórcy-historyka Drygas wykazał się też w Jednym dniu w PRL (4.12). To szczególny projekt: reżyser wybrał losowo jeden dzień z życia Polski Ludowej - 27 września 1962 roku i odtworzył specyfikę funkcjonowania władzy komunistycznej na podstawie skrupulatnie dobranych materiałów archiwalnych. Totalitarna cenzura została z kolei sportretowana w Cudzych listach (5.12). Drygas opowiada o mechanizmie inwigilowania obywateli w ustroju komunistycznym, znów sięgając po archiwalne materiały filmowe.  Jednocześnie tworzy przejmujący portret Polaków w czasach PRL-u, nadając odczytywanym w dokumencie listom emocjonalny wydźwięk. Po projekcji Cudzych listów odbędzie się dyskusja o kinie Macieja Drygasa, dotycząca m.in. wkładu reżysera w pisanie historii kultury oraz tworzenie polityki pamięci.

Na retrospektywę twórczości Macieja J. Drygasa zapraszają: Against Gravity, dystrybutor filmu Abu Haraz i organizator festiwalu Planete+ Doc, Wrocławska Fundacja Filmowa, Kino Nowe Horyzonty oraz partner Ośrodek „Pamięć i Przyszłość”.