Najsłynniejsza adaptacja najsłynniejszego dramatu Szekspira. Przez wiele lat to właśnie ta wersja Hamleta traktowana była jako kanoniczna, mimo że Laurence Olivier, reżyser, a zarazem odtwórca głównej roli, adaptując ją na ekran, zrezygnował z niemalże połowy tekstu sztuki i kilku niezwykle ważnych postaci drugoplanowych – Fortinbrasa, Rosencrantza i Guildensterna. Dziś widać, że film Oliviera zatrzymuje się w połowie drogi między teatrem a kinem. Choć tekst wypowiadany jest w manierze scenicznej, a kadry pozostają statyczne, to jednak dopracowana inscenizacja i wyraziste, z ducha ekspresjonistyczne operowanie światłem i cieniem decydują o jego filmowym wyrafinowaniu i klasie. Olivier po mistrzowsku operuje też dźwiękiem, co słychać szczególnie w scenie ukazania się Hamletowi ducha ojca, przemawiającego głosem nie z tego świata. Film ten, obsypany nagrodami i wychwalany przez krytyków, potwierdził pozycję Oliviera jako mistrza filmowych adaptacji Szekspirowskich arcydzieł.

Karolina Kosińska