Pina nie jest biografią zmarłej w 2009 roku choreografki Piny Bausch. To raczej hołd złożony przez Wima Wendersa jej twórczości i hymn na cześć sztuki. W subtelnym, wyciszonym filmie, zrealizowanym w technice 3D z udziałem zespołu Tanztheater Wuppertal, niemiecki twórca staje w obronie najdelikatniejszych wartości - uczuć, piękna, szacunku dla drugiego człowieka. Reżyser zarejestrował najważniejsze przedstawienia artystki - Święto wiosny, Vollmond i Café Müller. Poprosił członków jej zespołu o wykonanie części układów na ulicach niemieckiego Wuppertalu. W filmie niemal nie padają słowa, środkiem ekspresji tancerzy jest ciało. Pina zachwyciła publiczność festiwali w Berlinie i MFF Nowe Horyzonty we Wrocławiu.
"Taniec - udowadnia Pina - wystarcza za wszystkie niewypowiedziane fabuły i emocje. Jak w niezwykłym fragmencie w plenerze, kiedy na tle śpiewanej przez Lisę Papineau piosenki Here and After tancerka co chwila upada i pozwala złapać się w ostatnim momencie mężczyźnie kochankowi. Ciało, które można przebrać, które może przyjąć jakąś rolę albo maskę, okazuje się i tak w każdym momencie nagie, kruche, bezpardonowo szczere. To w nim jest tajemnica i zwierzęcy instynkt, specyficzny melanż emocji i czekających na zaspokojenie odruchów. W żadnym razie nie jest Pina - na szczęście - dokumentem o kimś (czy choćby o czymś). Udało się Wendersowi stworzyć filmowy język, który nie tyle o czymś opowiada, nie tyle daje niebanalną przyjemność oglądania, ile raczej pozwala wejść w trans. Stajemy się częścią specyficznego ceremoniału - od środka."
Paweł Felis, Co jest grane - "Gazeta Wyborcza"
Wim Wenders
Urodził się w 1945 r. w Düsseldorfie. Studiował medycynę i filozofię i reżyserię w Monachium. Miłośnik Jashujiro Ozu, Nichalasa Raya i amerykańskiego kina drogi, jeden z największych autorów kina współczesnego, obecnie prezes European Film Academy. Wyreżyserował kultowe dla wielu pokoleń filmy, m.in. traktat o miłości i nieśmiertelności Niebo nad Berlinem czy tętniące kubańską muzyką Buena Vista Social Club. Był wielokrotnie nagradzany na festiwalach w Cannes, Berlinie, Wenecji, Locarno.
Wybrana filmografia:
1974 Alicja w miastach / Alice in der Städten / Alice in the Cities
1976 Z biegiem czasu / Im Lauf der Zeit / Kings of the Road
1984 Paryż, Teksas / Paris, Texas
1987 Niebo nad Berlinem / Der Himmel über Berlin / Wings of Deisre
1994 Lisbon Story
1997 Koniec przemocy / Am Ende der Gewalt / The End of Violence
1999 Buena Vista Social Club
2005 Nie wracaj w te strony / Don't Come Knocking
2008 Spotkanie w Palermo / Palermo Shooting