W lesie stoi wielki, stary dom. W środku panuje gęsty półmrok, podłogi skrzypią, dostępu do jednego z pokoi bronią krwisto czerwone drzwi. Niepokój wisi w powietrzu. Ale horror, który rozegra się w tym filmie, nie będzie miał wiele wspólnego z rozlewem krwi. Historia Treya Edwardsa Shultsa dotknie za to najgłębiej skrywanych społecznych lęków. Ojciec zrobi wszystko, żeby ochronić swoją rodzinę przed wirusem, który sprawia, że ludzie padają jak muchy. Apokalipsa jest okrutna, bo cicha; niemal niezauważalna. Rozkładowi ulegają nie tylko ludzkie ciała, ale przede wszystkim międzyludzkie relacje. Nie wiadomo, komu można ufać, strachem podszyte są próby tworzenia mikrospołeczności. Ludzi nawiedzają koszmary. Obrazy plującego czarną krwią dziadka, którego niedawno pogrzebano, przypominają, że przeszłość odeszła w niepamięć. Codzienność sugeruje, że przyszłości nie ma. Życie jest kwestią czasu? Śmierć to pewnik? Może. Ale napięcie nie przestaje rosnąć, kiedy nadzieja toczy z przeznaczeniem walkę, która staje się prawdziwym horrorem.

Anna Bielak