Pionierskie dzieło czechosłowackiej Nowej Fali, które w dniu premiery zaskakiwało obyczajową odwagą. W filmie Štefana Uhera pojawiły się postacie niemające wcześniej wstępu do krajowej kinematografii: beztroscy rodzice, niewierni mężowie i zagubione w rzeczywistości nastolatki. Zgodnie z późniejszą praktyką nurtu reżyser sięgnął głównie po aktorów niezawodowych, których obecność ma na celu zwiększenie wiarygodności opowiadanej historii. Głównymi bohaterami Słońca w sieci są Fajolo i Bela, dwoje młodych ludzi uwikłanych w toksyczną, relację. Choć oboje wydają się hardzi i cyniczni, swoją postawą dają w rzeczywistości wyraz emocjonalnej dezorientacji. Słońce w sieci pokazuje skomplikowany proces rodzenia się tożsamości bohaterów. Film Uhera otwarcie zrywa z regułami klasycznej narracji. Jest dygresyjny, anegdotyczny i przescony atmosferą letniego rozleniwienia. Poetycki nastrój dodatkowo potęguje oczekiwane przez bohaterów zaćmienie słońca, które odegra istotną rolę w rozwoju fabuły.
Piotr Czerkawski
Urodzony w 1930 roku. Absolwent praskiej szkoły filmowej FAMU. Po ukończeniu studiów wraz z Peterem Solanem pracował w studiu Koliba w Bratysławie. Debiutował w 1961 roku filmem My z 9-tej A, opowiadającym o codziennym życiu grupy piętnastolatków. Zrealizowane rok później Słońce w sieci to najbardziej znany film w jego dorobku. Swoje dzieła tworzył z grupą stałych współpracowników, do których należeli: operator Stanislav Szomolányi, scenarzysta Alfonz Bednár i kompozytor Ilja Zeljenka. Zmarł w 1993 roku.