repertuar

wczoraj
dzisiaj
jutro
PWŚCPSN
loading

dzisiaj

 
0
strona główna

kup bilet

Ostatni seans filmu odbył się 20 stycznia 2017.

Lawa. Opowieść o "Dziadach" Adama Mickiewicza, Sztuka znikania

Lava: A Tale of Adam Mickiewicz’s Forefathers’ Eve; The Art of Disappearing

czas: 211’

Lawa. Opowieść o "Dziadach" Adama Mickiewicza / Lava: A Tale of Adam Mickiewicz’s Forefathers’ Eve
reż. Tadeusz Konwicki, Polska 1989, 129'

To pierwsza i jedyna filmowa adaptacja Dziadów Adama Mickiewicza w reżyserii Tadeusza Konwickiego. Karkołomna, ale zakończona powodzeniem próba zekranizowania najważniejszego polskiego dramatu. Twórca filmu, wybitny pisarz i reżyser, pośrednio krążył wokół tematu Dziadów w poprzednich dziełach: Zaduszkach i Jak daleko stąd, jak blisko. W filmach reżyser często wykorzystywał motywy odchodzenia, komunikacji ze zmarłymi, przenikania się historii i czasów współczesnych i wplatał je w charakterystyczne dla swojej twórczości eseje autobiograficzne. Nic dziwnego, że pod koniec swojej reżyserskiej kariery Konwicki postanowił zmierzyć się właśnie z Dziadami. W Lawie. Opowieści o "Dziadach" Adama Mickiewicza szuka w utworze elementów pozwalających na wpisanie dramatu w szerszy kontekst historyczny, uzyskuje ten efekt, wplatając w tkankę filmu zdjęcia archiwalne z czasów drugiej wojny światowej, a także zdjęcia współczesnej Warszawy. To niewątpliwie jeden z najciekawszych filmów w dorobku reżyserskim Konwickiego. Dzięki bardzo ciekawym zdjęciom Piotra Sobocińskiego, dobremu aktorstwu i zaskakującemu użyciu materiałów archiwalnych film nadal zachował świeżość i do dziś jest znakomitym przykładem twórczej adaptacji dzieła wydawałoby się niemożliwego do przełożenia na język filmu.

Directed by Tadeusz Konwicki, Lava is the first film adaptation of Adam Mickiewicz's Forefathers' Eve (Dziady), a successful attempt to do something that seems to verge on the impossible - to film the foremost Polish drama. Acclaimed writer and director Tadeusz Konwicki touched upon the subject of Forefathers' Eve in his previous films: All Souls' Day and How Far Away, How Near. He often explored themes of death, communication with the dead, and the intersection of the past and present in his autobiographical film essays. It's no wonder that at the end of his directorial career, Konwicki decided to take on Forefathers' Eve. In Lava, he'ed Mickiewicz's work for elements that allowed him to set it in a wider historic context, and succeeded in doing so by weaving in archival footage recorded during World War II and footage of present-day Warsaw. Lava is one of Konwicki's most interesting films. Owing to Piotr Sobociński's camerawork, good acting and the unexpected use of archival material, the film still feels fresh and remains an excellent example of a film adaptation of a work that seems unfilmable.

Sztuka znikania / The Art of Disappearing
reż. Bartosz Konopka, Piotr Rosołowski, Polska 2012, 52'

Intrygujące spojrzenie na PRL, w burzliwym momencie przemian lat osiemdziesiątych XX wieku, oczami przywiezionego do kraju przez Jerzego Grotowskiego haitańskiego kapłana vodou, Amona Frémona. Historia Polski, od codziennego życia w PRL-u, przez okres stanu wojennego, do triumfu Solidarności, czytana przez obcokrajowca, przedstawiciela zupełnie innego kręgu kulturowego: Haitańczyka, związanego jednak mocno z Polską w nieoczywisty sposób - poprzez mgliste wspomnienie polskich przodków. Niecodziennie ujęcie znanego tematu potomków grupy polskich żołnierzy wojska napoleońskiego, walczących wbrew swojemu dowództwu o wolność dla Haiti, zręcznie uciekające od postkolonialnego myślenia o wspólnocie historycznej Polski i Haiti. Frémon odwołując się do rytuałów vodou i zespalając je z mickiewiczowskimi Dziadami, stara się dopomóc rodakom z Polski w przezwyciężeniu złych mocy, wszystko dzięki mariażowi sił świata żywych i umarłych. Imponujące i błyskotliwe zestawienie materiałów archiwalnych z kręconymi na światłoczułej taśmie fałszywymi archiwami i ze współczesnymi wypowiedziami potomków Frémona. Sztuka znikania to kolejny mockument (czyli fałszywy film dokumentalny) Bartosza Konopki i Piotra Rosołowskiego. Poprzedni, Królik po berlińsku,doczekał się nominacji do Oscara. Sztuka znikania przerasta tamten film zarówno pod względem formalnym, jak i głębi refleksji intelektualnej.

An intriguing look at socialist Poland during the turbulent years of transformation through the eyes of Amon Frémon, a Haitian Vodoupriest invited to Poland by Jerzy Grotowski. Polish history - everyday life in the 1980s, martial law and the victory of the Solidarity movement - as seen by a foreigner from a totally different cultural background, a Haitian, who is linked with Poland through a blurred memory of his Polish ancestors. The film offers an unorthodox take on the familiar theme of the descendants of Polish Napoleonic soldiers who fought for Haiti's freedom against the orders of their commanders, which shuns the postcolonial notion of a historic bond between Poland and Haiti. Referencing Vodou rituals and merging them with Mickiewicz's Forefathers' Eve, Frémon tries to help his compatriots in Poland to ward off evil spirits by enlisting the combined forces of the living and the dead. An impressive and brilliant combination of false archival footage (shot on film) and interviews with Frémon's present-day descendents, The Art of Disappearing is the directing duo's second mockumentary. Their first one, Rabbit à la Berlin,earned them an Oscar nomination in 2010. The Art of Disappearing surpasses that film in both form and intellectual depth.

Tomasz Kolankiewicz

inne filmy

Polub nas

Bądź na bieżąco, dołącz do newslettera!