Bohater retrospektywy 1. Festiwalu Filmów Koreańskich we Wrocławiu, Kim Ki-duk premierowo pokaże swój film Pieta w konkursie głównym 69. MFF w Wenecji.
Bohater retrospektywy 1. Festiwalu Filmów Koreańskich we Wrocławiu (19 - 25.10.2012, kino Helios Nowe Horyzonty), Kim Ki-duk premierowo pokaże swoją najnowszą produkcję Pieta na zbliżającym się 69. MFF w Wenecji (29.08 – 8.09.2012). Kim po siedmiu latach wraca do prestiżowego weneckiego konkursu głównego, weźmie w nim udział po raz czwarty w karierze – wcześniej o Złotego Lwa walczyły jego filmy: Wyspa (2000; nagrodzona Netpac Award - Special Mention), Address Unknown (2001) i Pusty dom (2004; nagrodzony Małym Złotym Lwem, Special Director's Award, SIGNIS Award i FIPRESCI).
Reżyser, pełen wiary w powodzenie, nazywa Pietę znakiem ostrzegawczym, mrocznym portretem kapitalistycznego społeczeństwa przywiązanego do wartości materialnych, staczającego się po równi pochyłej. Stajemy się okrutni - mówi Kim – zaufanie między ludźmi znika najszybciej. Bohaterem historii, opowiadanej przez Kima, jest brutalny młody mężczyznya (Lee Jung-Jin), pracujący dla lichwiarza. Bez rodziny i zobowiązań, pozbawiony moralnego kręgosłupa, by odzyskać długi, nie cofa się przed niczym. Nagle w życiu bohatera pojawia się tajemnicza kobieta (Jo Min-Su), która podaje się za jego matkę i prosi o wybaczenie, bo kiedyś go odrzuciła. Zdezorientowany i zbuntowany mężczyzna odkrywa makabryczny sekret, prawdę o niej i o sobie.
Przez lata charakterystyczne dla stylu reżysera stało się połączenie okrucieństwa i poezji. W skrajnych realiach wszechobecnej nikczemności wydobywał z serc swoich postaci głęboko ukrytą niewinność. Anna Diniejko pisała w festiwalowym katalogu (4. NH) o jego filmach, prezentowanych w cyklu Odkrycie Korei: "Filmy Kim Ki-duka można odczytać jako przejmujące studia psychologiczne postaci w bezwzględnym świecie. Nie ma tu wyraźnego podziału na dobrych i złych. Przemoc jest odzwierciedleniem głęboko skrywanych emocji oraz psychicznego okaleczenia. Najważniejsze, aby widz umiał dostrzec w każdej postaci istotę ludzką i zrozumiał przyczyny rządzące jej postępowaniem. Talent reżyserski Kim Ki-duka ujawnia się w zaskakującym sposobie opowiadania, który zmienia film z mrocznego dramatu psychologicznego w subtelną historię (…) ludzi, nie potrafiących okazać swoich uczuć."
