Opowieść o jednym z najbardziej dramatycznych epizodów II Wojny Światowej. 1 września 1939 wojska niemieckie zaatakowały polską placówkę wojskową Westerplatte. Licząca ok. 180 żołnierzy załoga przez 7 dni stawiała opór kilkutysięcznym oddziałom wojsk hitlerowskich, wspieranym przez ciężką artylerię, lotnictwo oraz potężny pancernik Schleswig-Holstein.  

Historia siedmiodniowej obrony skrawka polskiej ziemi otoczonego ze wszystkich stron hitlerowskimi Niemcami jest znana każdemu Polakowi. Przez siedem dni i sześć nocy bohaterski dowódca major Henryk Sucharski prowadził swych podwładnych na bój, który z góry skazany był na porażkę. Otóż jest to tylko część prawdy. Lata socjalistycznego ustroju i połączone z nim zakłamanie sfery etycznej i emocjonalnej, skutecznie wówczas wyeliminowało prawdę o historii.

Dziś, dzięki wnikliwym badaniom wiemy już, że zdarzenia na Westerplatte miały bardziej ludzki charakter. Wiemy, że major Sucharski być może w wyniku napięcia oraz tajemnicy, której musiał dotrzymać, a na pewno w wyniku choroby, która go nieoczekiwanie nawiedzała, nie wytrzymał, a jak mówią niektórzy - załamał się pierwszy. Dowództwo przejął kapitan, dowódca oddziału wartowniczego Franciszek Dąbrowski, zwany Kubą. Sucharski chciał poddania już 2 września, ale dzięki uporowi Dąbrowskiego placówka została poddana dopiero po siedmiu dniach obrony. Czy słusznie? Obaj mieli swoje racje, obaj chcieli w swoim mniemaniu dobrze. Ja w swym filmie ich nie oceniam, pozostawiam to widzowi.

Paweł Chochlew, reżyser