Henri Sala, reżyser tego majstersztyku, podobno przez lata nie miał nawet jednej kopii swego dzieła. Być może był to świadomy wybór. Koszmarny weekend to perełka wśród złych filmów. Jej fabuła będzie niezrozumiała nawet dla weteranów filmów klasy B i stałych widzów Najlepszych z Najgorszych, a erotyczne sceny (jest ich wiele) sprawią, że znów poczujecie się, jak w dzieciństwie, gdy oglądaliście film z „momentami” w towarzystwie rodziców.
O co tu chodzi? Pewien wąsaty naukowiec opracowuje program komputerowy, który wpływa na ludzkie zachowanie. Przyświecają mu cele doniosłe, ale na swoje nieszczęście ma psychopatyczną asystentkę. W kreacjach godnych oscarowych gali ta demoniczna kobieta planuje wykorzystać program do tworzenia maszyn do zabijania. A kto najlepiej się do tego celu nadaje? Oczywiście, seksowne studentki, które akurat wpadły nieopodal na weekend.
Jest tu romans, są okropne efekty specjalne, długie, nic nie wnoszące do akcji dialogi, zielonowłosa gadająca kukiełka oraz finałowa masakra zrealizowana z budżetem wyprawy do spożywczaka. Ten zabójczy miks zapewni wam 85 minut seansu, po którym żaden weekend, nawet taki spędzony w pociągu PKP zasypanym śniegiem w szczerym polu nie wyda wam się już koszmarny.
Sala jest Francuzem, a Koszmarny weekend w większości realizowała ekipa francuskojęzyczna. Nie brak na ekranie jednak gwiazd filmów klasy B, które dodają produkcji nieco polotu. Światła na znaną ze Stripped to Kill 2 i Hard to Kill Jima Wynorskiego Karen Mayo, przede wszystkim uwaga na femme fatale świata naukowego, Debbie Laster. Jako obłąkana asystentka w szyfonach daje z siebie wszystko, by zrobić z Koszmarnego weekendu film, który zapisze się w historii. Poniekąd się udało. Zresztą, ta perła kina klasy B dystrybuowana była przez legendarną wytwórnię Troma. A to zobowiązuje.
[Marta Górna z bloga „Górna Ogląda” dla Najlepszych z Najgorszych].