Kijów, początek XX wieku. Uchodzący za fircyka i lekkoducha właściciel salonu fryzjerskiego, Gołochwasty, przegrywa w karty własny zakład. Aby poprawić swoją opłakaną sytuację finansową, postanawia ożenić się z bogatą panną Pronią. Kłopot w tym, że propozycję matrymonialną składa również pięknej, lecz ubogiej pannie Hali. Mądrość ludowa słusznie powiada: trzymając dwie sroki za ogon, nie złapiesz żadnej. Kostiumowa komedia została przesycona niepowtarzalnym, sarkastycznym humorem ukraińskim. Oryginalna ścieżka dźwiękowa, przechowywana w filmowym archiwum w Mariupolu, dopiero niedawno została odnaleziona przez konserwatorów Centrum Ołeksandra Dowżenki. Malownicze obrazy Kijowa, barwne stroje historyczne oraz wspaniałe kreacje aktorskie pozwalają rozsmakować się w klimacie pełnej intryg epoki. Jest to jedna z nielicznych komedii w historii kina ukraińskiego.
Urodzony 31 stycznia 1909 roku we wsi Kozjatyn. Ukraiński pisarz, reżyser i scenarzysta, głównie filmów komediowych. Ukończył pracownię Siergieja Eisensteina na Wszechrosyjskim Państwowym Uniwersytecie Kinematografii w Moskwie. W czasie drugiej wojny światowej walczył w szeregach Armii Czerwonej; został ciężko ranny. Po wojnie podejmował pracę w kilku studiach filmowych na terenie całego Związku Radzieckiego. W 1950 roku objął posadę głównego reżysera w Instytucie Filmowym im. O. Dowżenki w Kijowie. Przez wiele lat jego autorskie filmy były zakazywane, jednocześnie ciesząc się przychylnością widza. Największe dzieło Iwanowa Dwie sroki za ogon zostało uznane za najgorszy film 1961 roku – dopiero po 40 latach doceniono niezwykły talent reżysera. Zmarł 18 czerwca 1981 roku w Kijowie.
1958 Sto tysięcy / Сто тисяч / Hundred Thousand
1961 Za dwoma zającami / За двома зайцями / Chasing Two Hares
1965 Klucze do nieba / Ключіві д неба / Keys to the Sky
1971 Wesołe Żabokrycze / Веселі жабокричі / Funny Zhabokrich
1973 Ani puchu, ani pierza / Ні пуху, ні пера / No Fluff, No Feathers