Joseph Beuys, niemiecki artysta, teoretyk sztuki, pedagog, działacz społeczny i polityczny. Urodził się w 1921 roku w miejscowości Krefeld. W latach 1946-51 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie, w której później podjął pracę jako pedagog. Mówił o sobie, że nie jest artystą, a jeśli już to tylko wtedy, kiedy wszyscy inni też zostaną uznani za artystów. Jego idea poszerzania sztuki polegała na pracy ze społeczeństwem, zaangażowaniu siebie i innych w działania polityczne i społeczne, a nie wytwarzaniu estetycznych przedmiotów. Był wizjonerem, już w latach 70. przewidział problemy, z jakimi borykać się będą demokratyczne państwa i próbował podsuwać ich rozwiązania. W roku 1970 założył Organizację dla Niegłosujących - Wolne Powszechne Wybory, a rok później Organizację Demokracji Bezpośredniej poprzez Powszechne Wybory. Tworzenie biura tej organizacji było jedną z akcji Beuysa zorganizowanych podczas "dokumenta 5" w 1972 roku. "Okupacja" sekretariatu Akademii Sztuk Pięknych w Düsseldorfie zakończyła się zwolnieniem artysty. Przez kolejne dwa lata podróżował po świecie z wykładami propagując swoją teorię "rzeźby społecznej". W sierpniu 1981 roku artysta w ramach akcji "Transport do Polski" podarował łódzkiemu Muzeum Sztuki swoje prace. Na "documenta 7" w 1982 roku zrealizował akcję "7000 dębów - zadrzewianie zamiast urzędowania". Ostatnie drzewo w tym projekcie zasadził syn Beuysa, Wenzel już po jego śmierci w 1986 roku.
Kiedy ogląda się dokument Andresa Veiela, będący kolażem wywiadów, nagrań działań artystycznych czy publicznych wystąpień Beuysa, aż niewiarygodnym wydaje się, że są to materiały archiwalne i pochodzą z Niemiec a nie z Polski roku 2017.
Urodził się w 1959 roku Stuttgarcie. Studiował psychologię, etnologię i publicystykę na Wolnym Uniwersytecie w Berlinie, w latach 1985 - 89 uczęszczał na seminaria dramatopisarskie i reżyserskie prowadzone w berlińskim Künstlerhaus Bethanien m.in. przez Krzysztofa Kieślowskiego. W 2001 roku nakręcił dokument Black Box BRD, w którym zajął się historią i ideologią RAFu. Po latach wrócił do tego tematu filmem fabularnym Kto, jeśli nie my, który obecny był także na polskich ekranach. Jego wielkim sukcesem był obraz Die Spielwütigen, który powstawał kilka lat, i ukazywał studentów szkoły teatralnej podczas rocznej nauki. W 2006 roku nakręcił spektakl teatru dokumentalnego zatytułowany Der Klick rekonstruujący tragiczne zabójstwo młodego chłopaka na wschodnioniemieckiej prowincji. Dokument o Beuysie miał swoją premierę w konkursie tegorocznego Berlinale.