Rozbrykani bohaterowie tego filmu, sceny wypełnione obrazami wyśmienitego jedzenia, trunkami i śpiewem, dowodzą, że choć zmienianie świata na lepsze to poważna sprawa, towarzyszyć może mu radość i przyjemność. Film opowiada o ruchu Slow Food, który w 1986 roku powołał we Włoszech Carlo Petrini, w proteście przeciwko inwazji globalnych sieci fast food oraz w celu ochrony tradycyjnej i regionalnej kuchni oraz wspierania lokalnego ekosystemu. Ruch, którego symbolem jest ślimak winniczek, postuluje uważne i świadome podejście do siebie i otaczającego świata, ochronę naszego prawa do jedzenia, które ma smak i jest uczciwie produkowane. Dawny lewicujący rewolucjonista stał się symbolem i siłą napędową ruchu, który w szybkim tempie rozprzestrzeniał się po całym świecie. Widzimy, jak z kręgu przyjaciół organizacja zmienia się w profesjonalną instytucję, działającą na targach, zjazdach, festiwalach i obecną w mediach oraz społecznej świadomości. Szef organizacji twierdzi, że nie zwalcza fast foodów. On i jemu podobni proponują po prostu inny styl życia. „Jestem pana wrogiem” – mówi szef włoskiego McDonalda. „Ależ skąd” – odpowiada Carlin. „Gdyby nie wy, Slow Food by nie istniał!”.

Przed seansem widzowie spróbują chłodnika szparagowego, przygotowanego  przez Mariusza Kozaka (szefa kuchni hotelu Monopol) z lokalnych szparagów wyhodowanych przez Mirosława Szredera - zgodnie z ideą ruchu Slow Food.