Terence Rattigan
reżyseria: Carrie Cracknell
scenografia: Tom Scutt światło Guy Hoare
muzyka: Stuart Earl
ruch sceniczny: Polly Bennett
dźwięk: Peter Rice
obsada: Marion Bailey, Tom Burke, Hubert Burton, Adetomiwa Edun, Nick Fletcher, Yolanda Kettle, Helen McCrory, Peter Sullivan
czas trwania: 180’
od 12 lat
Popis aktorski charyzmatycznej Helen McCrory. Artystka, którą pamiętamy z Medei, powraca do Teatru Narodowego w Londynie we wstrząsającym dziele Terence’a Rattigana, kreując jedną z najważniejszych ról kobiecych we współczesnej dramaturgii brytyjskiej. Partneruje jej Tom Burke (miniserial Muszkieterowie, Wojna i pokój), a spektakl reżyseruje Carrie Cracknell, która wcześniej przygotowała dla tej sceny wspomnianą Medeę. Mieszkanie w Ladbroke Grove, Londyn, rok 1952. Hester Collyer zostaje znaleziona przez sąsiadów po swej nieudanej próbie samobójczej. W następstwie tego zdarzenia na światło dzienne wychodzi historia jej burzliwego romansu z byłym pilotem RAF-u. Jako żona sędziego Sądu Najwyższego Hester, bardziej niż inne kobiety, jest uwikłana w społeczne zależności. Grupa społeczna, w której Hester się znalazła, nie ma zrozumienia dla uczuć – obowiązek względem męża jest tu najważniejszy. To opowieść o palącej samotności, potrzebie miłości i długo tłumionych namiętnościach. Pod powierzchowną powojenną elegancją, cechująca klasę średnią, płonie okrutne poczucie straty i tęsknoty.