Kiedy poinformowano Ernesta Hemingwaya, że otrzymał nagrodę Nobla w dziedzinie literatury, pisarz powiedział: »Powinien ją dostać Isak Dinesen«. To była Dunka, która pisała pod tym nazwiskiem, zakochałem się w niej, kiedy tylko otworzyłem pierwszą jej książkę. (Orson Welles) Amerykański reżyser wielokrotnie próbował adaptować opowiadania Isaka Dinesena, czyli Karen Blixen, na potrzeby radia albo filmu. Nieśmiertelna historia miała być pierwotnie częścią antologii filmowej, która bazowała na opowiadaniach Dinesena. Jednak prace nad drugim epizodem o tytule Heroina przerwano po jednym dniu zdjęć w Budapeszcie. W rezultacie ukończono jedynie Nieśmiertelną historię i pokazano ją przedpremierowo na zakończenie festiwalu w Berlinie w 1968 roku. Pierwszy w pełni kolorowy film Orsona Wellesa opowiada o pewnym starym bogatym kupcu z Makau, który z pomocą swojego księgowego próbuje urzeczywistnić historię opowiadaną wśród marynarzy. Stary mężczyzna szuka młodego marynarza, aby ten spłodził mu syna z młodą kobietą. To wyważone dzieło, stworzone przez artystę u schyłku życia, jest intensywnym, kameralnym dramatem ze wspaniałymi zdjęciami i muzyką fortepianową autorstwa Erika Satie. 

SD