Ostatnie lata życia znanego i ekscentrycznego, brytyjskiego malarza Williama Turnera. Artysta oddaje się chętnie podróżom, które stanowią dla niego inspirację do malowania. Ma nieposkromiony temperament - wykorzystuje seksualnie własną sprzątaczkę i wdaje się w bliższą znajomość z kobietą prowadzącą hotelik nad morzem. Wydaje się być człowiekiem pełnym sprzeczności: zadaje się z ludźmi z wyższych sfer, ale i odwiedza domy publiczne, uwielbiany jest zarówno przez zwykłych obywateli jak i rodzinę królewską, bawi się życiem, ale i głęboko przeżywa śmierć własnego ojca. Podczas ubiegłorocznego MFF w Cannes film był nominowany do Złotej Palny, natomiast Timothy Spall za tytułową rolę zdobył nagrodę dla najlepszego aktora.

Na pierwszy rzut oka ten film ma znane już cechy realizmu Leigh. Grają w nim jego ulubieni aktorzy. Przede wszystkim: życiowa rola Timothy'ego Spalla - fotografa z Sekretów i kłamstw i taksówkarza filozofa z Wszystko albo nic. Jako Turner jest jeszcze grubszy. Jak co dzień, wydając z siebie charakterystyczne chrząknięcia, zabiera swój rynsztunek, nakłada cylinder i człapiącym krokiem, na rozstawionych szeroko nogach wyrusza w plener - malować niebo, chmury, morze, słońce, statek parowy, pierwszą lokomotywę pędzącą w piekielnym ogniu i chmurze pary. (…) Arcydzieło.

Tadeusz Sobolewski, "Gazeta Wyborcza"