repertuar

wczoraj
dzisiaj
jutro
PWŚCPSN
loading

dzisiaj

 
0
strona główna

kup bilet

Ostatni seans filmu odbył się 4 grudnia 2015.

"Dziennik we dwoje" Jadwigi Stańczakowej

Zaczytani w kinie: "Dziennik we dwoje" Jadwigi Stańczakowej

czas: 160’

spotkanie wokół premiery książki Jadwigi Stańczakowej Dziennik we dwoje (Wydawnictwo Warstwy)

  • projekcja filmu Parę osób, mały czas, reż. Andrzej Barański, Polska 2005, 105'

  • spotkanie z reżyserem Andrzejem Barańskim i gośćmi specjalnymi

Spotkanie poprowadzi Jan Pelczar, dziennikarz filmowy i absolwent Polskiej Szkoły Reportaży przy Instytucie Reportażu.

O AUTORCE I KSIĄŻCE

Jadwiga Stańczakowa (1919-1996) - urodzona w Warszawie pisarka, poetka i redaktorka pism dla osób niewidomych. Swoją twórczość literacką rozpoczęła cyklem felietonów radiowych. Debiutowała w 1979 roku tomem wierszy Niewidoma. Opublikowała także zbiory poetyckie: Magia niewidzenia (1984), Depresje i wróżby (1984), Na żywo (1987), Ziemia-kosmos (1990) oraz tomy prozy: Ślepak (1982), Przejścia (1986), Boicie się czarnego ptaka? (1989). Od młodości zmagała się z chorobą oczu, która doprowadziła ją do utraty wzroku. W 1952 roku została redaktorką naczelną pisma dla osób ociemniałych "Pochodnia", kierowała także kwartalnikiem "Niewidoma Kobieta". Jej spotkanie i przyjaźń z Mironem Białoszewskim należy do niezwykłych związków w historii polskiej literatury XX wieku. Dziennik we dwoje to ich wspólne zapisy codzienności. Na podstawie książki powstał scenariusz filmu Andrzeja Brańskiego Parę osób, mały czas (2005). Po śmierci Białoszewskiego zajęła się uporządkowaniem jego spuścizny literackiej i popularyzacją twórczości. Zmarła w 1996 roku w Warszawie.

Niewidoma poetka zaczęła prowadzić swój dziennik z inspiracji Mirona Białoszewskiego, z którym łączyła ją przyjaźń, i który był dla niej autorytetem oraz literackim wzorem. Pisanie było dla autorki także formą terapii, jako pomoc w radzeniu sobie z depresją. Białoszewski dziennik nie tylko zadał, ale także dopowiadał i uzupełniał. "Dziennik mój Mirona bawił. Traktował go jako rozrywkę. Szczególnie lubił sprawy "babskie" i "ślepackie" - moje spacery z białą laską, kawiarnie z przewodniczkami, zakupy. Przy głośnym czytaniu ponosił go temperament. Dopisywał swoje kwestie, dodawał opisy czyjegoś wyglądu czy zachowania, opuszczone "numery" z wtorków, a nawet historie z własnej przeszłości" - pisze we wstępie Jadwiga Stańczakowa. Białoszewski jest niewątpliwie inspiracją obejmującego lata 1975-1978 Dziennika we dwoje, ale Stańczakowa wypracowała tu własny i oryginalny styl, którego literackie walory są niezaprzeczalne. Fragmenty dziennika zostały zaprezentowane publicznie po raz pierwszy w audycji radiowej w 1985 roku, a w latach 1992-1994 ukazały się w niewielkim nakładzie jego dwa tomy, co sprawiło, że książka przez ostatnie kilkadziesiąt lat była białym krukiem. Przygotowane przez Wydawnictwo Warstwy nowe wydanie Dziennika we dwoje zawiera pełne opracowanie tekstu wraz z przypisami i obszernym posłowiem, a także zostało wzbogacone o film Parę osób, mały czas (2005) w reżyserii Andrzeja Barańskiego z Krystyną Jandą i Andrzejem Hudziakiem w rolach głównych. Scenariusz filmu powstał na podstawie dziennika, a sama ekranizacja została uhonorowana licznymi nagrodami filmowymi. wydawnictwowarstwy.pl

O FILMIE

Parę osób, mały czas
reż. Andrzej Barański, Polska 2005, 105'
obsada: Krystyna Janda, Andrzej Hudziak

Andrzej Barański nakręcił film o wspólnej codzienności Mirona Białoszewskiego i Jadwigi Stańczakowej. Para Białoszewski - Stańczakowa w świadomości współczesnego młodego człowieka pozostaje w zasadzie nieznana. On - poeta, którego awangardowe wiersze weszły do kanonu literatury, ona - poetka, przyjaciółka poety, niewidoma sekretarka. Byli sobie niezbędni. Ona kupowała mu buty, koszule, robiła pranie, załatwiała sprawy, nagrywała na taśmę jego teksty, pisała Dziennik we dwoje, na podstawie którego Barański nakręcił swój film. "Parę osób, mały czas jest fabularnym filmem przede wszystkim o ludziach, w którym pokazany jest równocześnie fenomen twórczości, okoliczności, w których banalna rzeczywistość stawała się dziełem sztuki." - mówił Andrzej Barański.

Film o prywatnej przestrzeni, w której gromadzą się ludzie, by porozmawiać o sztuce, w szarej Warszawie czasów PRL. Nie oglądamy początku ani końca przyjaźni - Andrzej Barański wchodzi w sam środek historii związku. Trudnego związku niewidomej kobiety, dla której przyjaźń z Białoszewskim jest sposobem na uniknięcie depresji, spowodowanej nadopiekuńczym ojcem i kalectwem. Białoszewski otwiera przed nią możliwości tworzenia, zabiera na wariackie eskapady, pomaga realizować się twórczo. Jadwiga chciała, aby Białoszewski darzył ją głębszym uczuciem - albo, żeby przynajmniej ją cenił. Potrzebowała potwierdzenia, że jest dla niego kimś ważnym. Ich związek był trudny - Miron był homoseksualistą, ona - zapatrzona w niego - mogła go jedynie kochać intelektualnie.

"W stanie wojennym, kiedy wszyscy wokół mówili o możliwości emigracji, Białoszewski zapisał w dzienniku: Nie ma kogoś, kto by został tu dla mnie. Bardzo proste: dla nikogo nie jestem osobą pierwszą. Co mi zresztą pasuje... Natomiast dla wielu ludzi jestem osobą drugą. Dla zbyt wielu ludzi - tak mi się chwilami zdaje. Mylił się: był osobą pierwszą właśnie dla niej." (Tadeusz Sobolewski)

culture.pl, autorka: Joanna Pawluśkiewicz

Nagrody filmowe: 2005 - nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą dla Krystyny Jandy, Nagroda Prezesa Zarządu Telewizji Polskiej oraz Nagroda Dziennikarzy dla Andrzeja Barańskiego na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni; 2006 - Nagroda Specjalna dla Andrzeja Barańskiego na Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Filmowej "Prowincjonalia" we Wrześni; Nagroda TVP Kultura za rok 2005 w kategorii "film" dla Andrzeja Barańskiego; nagroda aktorska dla Andrzeja Hudziaka na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Karlowych Warach; Nagroda im. Juliusza Burskiego dla Andrzeja Barańskiego na Lubuskim Lecie Filmowym w Łagowie; 2007 - Nagroda w kategorii: Telewizyjny Film Fabularny dla Andrzeja Barańskiego na Międzynarodowym Festiwalu Twórczości Telewizyjnej "Prix Visionica" we Wrocławiu; 2008 - Orzeł, Polska Nagroda Filmowa w 2 kategoriach: najlepszy scenariusz, najlepszy montaż.

Zapraszamy do kinowej księgarni Tajne Komplety Nowe Horyzonty, gdzie będzie można kupić książkę.

Sponsor główny: Szkoła Językowa International House

Partnerzy: Wydawnictwo Czarne, Wydawnictwo Otwarte, Wydawnictwo Warstwy, księgarnia Tajne Komplety Nowe Horyzonty, Wrocławskie Promocje Dobrych Książek, Miejska Biblioteka Publiczna we Wrocławiu

Polub nas

Bądź na bieżąco, dołącz do newslettera!