Christine i Konrad tworzą „nowoczesną rodzinę”: on nie pracuje i troszczy się o dzieci i dom, ona zarabia pieniądze na utrzymanie rodziny jako ordynator. Gdy Konrad otrzymuje propozycję podjęcia ponownie pracy jako reżyser teatralny i wietrzy swoją szansę na sukces zawodowy, życie rodzinne poddane zostaje wielkiej próbie: pochodząca z Argentyny opiekunka do dzieci okazuje się kompletnym niewypałem, przekorna starsza córka stale się buntuje, a młodsza Emma czeka z utęsknieniem na następcę jej zmarłego chomika. Konradowi zamiana ról z ojca troszczącego się o rodzinę na reżysera przychodzi ciężej niż przypuszczał, Christine zaś nie daje rady połączyć pracy na sali operacyjnej z gotowaniem i opieką nad dziećmi. Gdy Konrad ma już dość stałego obarczania go obowiązkami rodzicielskimi i wyprowadza się z domu, wszyscy sobie uświadamiają, że ich życie musi się całkowicie zmienić.

Film Thalheima opowiada o realnych konfliktach dnia codziennego, z którymi mierzy się współczesna rodzina opierająca swoją egzystencję na partnerskich zasadach. Głównym problemem nie jest tu zamiana ról, tylko godzenie pracy zawodowej z opieką nad dziećmi. Reżyser pokazuje, jak trudno jest nawiązać i utrzymać bliską więź z dziećmi, jeśli jednocześnie chce się być aktywnym zawodowo, i jak trudnym logistycznym przedsięwzięciem jest organizacja życia rodziny, jeśli wszyscy jej członkowie funkcjonują na równych prawach.