14 letnia Maria dorasta w bardzo religijnej rodzinie, która należy do Bractwa Kapłańskiego Świętego Piusa X i żyje według tradycyjnych, ortodoksyjnych katolickich nakazów wiary. Dziewczyna, uczęszczając do szkoły publicznej i kontaktując się z rówieśnikami, stale konfrontowana jest ze stylem życia, którego jej rodzina, a w szczególności matka, nie akceptuje. Maria nie może śpiewać w chórze ani brać udziału w lekcjach gimnastyki, ponieważ muzyka, z jaką się tam styka, jest wytworem szatana. Każda próba odstępstwa od surowych reguł bractwa jest piętnowana, także z tego powodu, że Maria przygotowuje się do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Podczas lekcji religii młody ksiądz, wyjaśniając dogmaty wiary, używa bardzo dobitnego i metaforycznego języka. Wrażliwa i ciągle napominana za swój niezbyt pokorny stosunek do Boga i rodziny dziewczyna przyjmuje jego przykazania dosłownie. Skoro kapłan twierdzi, że Jezus potrzebuje od wiernych ofiary, to należy tę potrzebę zrealizować. Maria postanawia poświecić swoje życie, wierząc, że dzięki temu jej chory trzyletni brat zacznie mówić.

Surowość zasad, o jakich opowiada film, przekłada się na surowość formy, jaką swojemu filmowi nadał reżyser. Historia Marii opowiedziana została w 14 epizodach odpowiadających 14 stacjom drogi krzyżowej. Każdy rozdział został nakręcony w jednym ujęciu. Film Dietera Brüggemanna jest ważnym głosem w dyskusji o roli religii w świeckim państwie i reprezentujących je instytucjach.