Stary, chory mężczyzna, odchodząc z fabryki, traci kontrolę nad czasem. Nie może spać i jeść. Wysycha. Młoda kobieta i dziecko są jak jeden zrośnięty organizm, choć ta bliskość polega na uzależnieniu i nierówności. Dziecko, najmocniej wczepione w życie, jest żarłoczne i wysysające siły. Obserwacji podlega tu nie tylko monotonna codzienność bohaterów, ale również proces ich życiowej degradacji.

Twórcy „Z daleka widok jest piękny” wciąż eksplorują mroczne zakamarki polskiej rzeczywistości. Umieszczenie akcji w przytłaczających, industrialnych przestrzeniach sytuuje „Hubę” w bliskim sąsiedztwie „Czerwonej pustyni” Antonioniego. Anna i Wilhelm Sasnalowie pokazują na ekranie świat, który doskonale znają. Zdjęcia powstawały w Mościcach, dzielnicy Tarnowa, gdzie przed kilku laty Wilhelm zrealizował także fragmenty swojego filmu „Opad”. (…) Radykalna „Huba” przełamuje wreszcie strach, który powstrzymywał wielu polskich filmowców przed rozliczeniem się z kosztami transformacji ustrojowej.

Piotr Czerkawski