Paryż może poczekać
reż. Eleanor Coppola / USA 2016 / 92’

Życie Anny gwałtownie wyhamowało. Z chwilą gdy nastoletnia córka wyjechała na studia, kobieta poczuła, czym jest samotność. Zwłaszcza, że mąż Anny, skupiony przede wszystkim na pracy wzięty producent filmowy, w domu jest raczej gościem. Kiedy wypada mu kolejny służbowy wyjazd, bohaterka ma udać się z Cannes do Paryża w towarzystwie przyjaciela, a jednocześnie wspólnika męża. Podróż, która normalnie zajęłaby kilka godzin, nieoczekiwanie się wydłuża. Co rusz zdarzają się po drodze kolejne, charakterystyczne dla tego regionu atrakcje. Piękne krajobrazy, wspaniałe jedzenie i równie dobre wino nie pozostawiają bohaterów obojętnymi w tej ciepłej historii budzenia się z życiowego marazmu. Eleanor Coppola w swoim fabularnym debiucie wykorzystuje formułę kina drogi, by opowiedzieć o tym, że nigdy nie jest za późno, żeby zacząć żyć na własnych zasadach. Czarujące, subtelne i wprawiające w dobry humor kino.

"Jacques to rzecz jasna archetyp "typowego" Francuza z amerykańskiego snu – czarujący koneser dobrego jedzenia, wina, malarstwa, kultury i pięknych kobiet, wyznający prostą jak drut filozofię europejskich elit – ciesz się chwilą, korzystaj z życia i nigdzie się nie spiesz. Z autostopu robi się więc wycieczka krajoznawcza – podstarzały amant zabiera Anne do ważnych dla historii Francji miejsc, opowiada o rzymskich korzeniach miast, ale przede wszystkim – karmi i rozpija. W plastycznych zbliżeniach oglądamy kolejne kieliszki wypełnione winami z Prowansji i Burgundii, tacuszki z serami, półmiski z rybą, kurczakiem z Lyonu, bobem i rzeżuchą. Na deser serwuje się nam muzeum braci Lumiere, galerię tkanin, rzymskie akwedukty i ruiny amfiteatrów. Czy wspominałem już, że to Rzym na Francji zbudowano, nie na odwrót? Po seansie chyba nikt nie będzie miał wątpliwości, gdzie zaczyna się i gdzie kończy prawdziwa Europa..." (Marcin Stachowicz, filmweb.pl)