Kiedy Marianna chce być Marianną do końca – nie tylko emocjonalnie, ale też cieleśnie i prawnie – musi zrezygnować z całego swojego dotychczasowego życia. Musi zostawić żonę i córki, pogodzić się z odrzuceniem i brakiem akceptacji ze strony rodziców, z samotnością. Ale pragnienie bycia kobietą, życia w zgodzie z własnym ciałem i tożsamością, jest silniejsze. Starając się o zmianę metryki, przygotowując się do operacji zmiany płci, Marianna pełna jest entuzjazmu i wiary w przyszłość. Kiedy jednak jej życie nieoczekiwanie łamie choroba, wybrzmiewa cały dramat tej egzystencji. W tym poruszającym dokumencie Karolina Bielawska portretuje swoją bohaterkę z szacunkiem i z ogromną dozą czułości. W wyważony sposób odsłania jej emocje i motywacje, subtelnie opisuje relacje z bliskimi, pokazuje i utratę, i narodziny miłości. Do warstwy dokumentalnej autorka dodaje teatralną ramę, pozwalającą Mariannie nazwać i wytłumaczyć – sobie i innym – każdy ze swoich trudnych wyborów.

Mów mi Marianna w programie kina 

"Marianna jest jedyną do tej pory bohaterką moich filmów dokumentalnych, która jest zadowolona z efektu końcowego. Ten film był dla niej terapeutyczny. Dla mnie zresztą też. Nie powstał z obserwacji, tylko z relacji, która się między nami zawiązała. Jej życie stało się w pewnej części moim życiem. To jest jej walka o akceptację, miłość i godność, w której uczestniczyłam." (Karolina Bielawska, "Wysokie Obcasy")

"Nominowany do Paszportu POLITYKI dokument „Mów mi Marianna” Karoliny Bielawskiej (nagrodzony Złotym Rogiem na ubiegłorocznym festiwalu krakowskim) to poruszający, a chwilami szokujący obraz walki człowieka o swoją tożsamość. Pierwszy zrealizowany w Polsce tak osobisty film opowiadający o codzienności osoby transseksualnej. (...) Bielawskiej udało się uchwycić kluczowe momenty przemiany bohaterki, a jednocześnie uniknąć niezdrowej sensacji, żerowania na intymności i nieszczęściu, które w końcu dopada Mariannę." (Janusz Wróblewski, "Polityka") 

"Problematyka zaburzeń tożsamości płci nie jest polskim widzom całkowicie obca. Medialna obecność i działalność społeczna Anny Grodzkiej pomogła w przełamaniu wielu obaw, ale jeszcze nie wszystkich stereotypów. Ciągle temat emocjonuje, budzi w społeczeństwie pytania. Dokument Karoliny Bielawskiej nie odpowiada na nie. Robi rzecz ważniejszą i ciekawszą - burzy mity, pokazując człowieka z krwi i kości, żyjącego tu i teraz, pokonującego określone bariery, będącego czyimś dzieckiem, czyimś rodzicem." (Dagmara Romanowska, stopklatka.pl)