Od 22 maja w Kinie Nowe Horyzonty.
Laureat Złotego Niedźwiedzia dla najlepszego filmu na Berlinale 2015. Reżyser podróżuje jako kierowca taksówki po Tehranie, wśród jego pasażerów znajdują się różnorodni bohaterowie, opowiadający o swoim życiu i kraju.
"Pomysł na film był bardzo prosty. W taksówce prowadzonej przez Panahiego spotyka się współczesny Iran. Każdy kolejny pasażer, od którego kierowca nie pobiera opłaty, wchodzi z nowym wątkiem. Reżyser słucha więc rozmów pasażerów o szariacie i o karze śmierci, potem pojawia się kobieta z różami jadąca odwiedzić w więzieniu znajomą dziewczynę, skazaną za to, że wybrała się na mecz siatkówki. (Co przypomina film Panahiego „Na spalonym”). Sama też wycierpiała, co podsumowuje jednym zdaniem: „Kiedy w końcu cię wypuszczą, zewnętrzny świat staje się większą celą”. Do taksówki Panahiego wsiada również jego siostrzenica, która opowiada o lekcji kina w szkole i wskazówkach nauczycielki, jak należy kręcić filmy w Iranie, by trafiły do oficjalnej dystrybucji. „Taxi”, prosty film o wolności, nie ma najmniejszych szans." (Zdzisław Pietrasik, "Polityka")
"Sznyt paradokumentalny i czarny humor osadzony w miejskiej scenerii - elementy stale obecne w filmografii Panahiego powracają w "Taxi Teheran". Reżyser jest kierowcą i zarazem stwórcą, który z bezpiecznego dystansu inscenizuje kolejne odsłony fabularnej intrygi. Wraz z pojawieniem się każdego z pasażerów, poznajemy nowe fakty dotyczące sytuacji w Iranie, a przede wszystkim mentalności swoich rodaków. Większa część filmu opiera się na genialnej w swej prostocie metaforze - taksówkarz/reżyser nieustannie myli drogę, a przez to ukazuje symboliczne zagubienie kraju, który nie wiadomo w jakim kierunku zmierza." (Diana Dąbrowska, stopklatka.pl)
"W utrzymanym w paradokumentalnym stylu "Taxi" Panahi wciela się w rolę taksówkarza. Zazębiające się trasy i historie jego kolejnych pasażerów tworzą przenikliwy portret współczesnego Teheranu i jego mieszkańców. Z często prozaicznych rozmów, pozornie przypadkowych wydarzeń wygląda prawda na temat współczesności, przeszłości i przyszłości Islamskiej Republiki Iranu. "Taxi" to kwintesencja kina autorskiego. I dowód, że - jakkolwiek naiwnie to brzmi - aby stworzyć film wielki, nie potrzeba wielkich pieniędzy. Wystarczy pomysł i pasja." (Anna Tatarska, film.onet.pl)