Chuligan Alex doskonale się bawi kosztem innych: dokonuje rozbojów, gwałtów i kradzieży. Transformacja pozbawionego wszelkich zasad moralnych łobuza w porządnego obywatela poprzez brutalne pranie mózgu (nowatorską terapię) i jego powrót do dawnych praktyk stały się osnową przerażającej wizji Kubricka, zaczerpniętej z przełomowej powieści Anthony’ego Burgessa, osadzonej gdzieś w nieokreślonej przyszłości. Nastrój osaczenia potęguje wspaniała muzyka elektroniczna. Na ścieżkę dźwiękową filmu składają się m.in. utwory stworzone przez Wendy Carlos na syntezatorze Mooga i klasyki Beethovena. Film wzbudzał kontrowersje od pierwszych pokazów, ale i tak został nominowany do Oscara w czterech kategoriach. Moc oddziaływania filmu nie słabnie do dziś: Mechaniczna pomarańcza szokuje i pociąga jednocześnie.

Mechaniczna pomarańcza w programie kina

"Mechaniczna pomarańcza (A clockwork orange, 1971) - film wielowymiarowy, bogaty w kulturowe konteksty i, jak inne dzieła Kubricka, wykraczający poza prostą formułę gatunku (...). Stanowi punkt styczny najważniejszych Kubrickowskich motywów: sugeruje podświadome skłonności ludzkiej natury, uosabianej przede wszystkim przez mordercze działania jednostki, a zarazem jest głosem przeciwko społeczeństwu, które, próbując tę naturę okiełznać, odziera człowieka - w okrutny sposób - z jego wrodzonych dyspozycji. Te dwa nadrzędne dyskursy Mechanicznej pomarańczy uzupełniane są przez mniej czytelne - ale przecież wyczuwalne - pytania: dotyczące funkcji sztuki i podejmujące problem obecności przemocy w kulturze." (Konrad Klejsa, Byłem wyleczony jak trza ... O Mechanicznej pomarańczy Stanleya Kubricka)